Eerste rondzendbrief Zuid Amerika 2006

[verzonden op 3-8-2006 vanuit Cuiaba, Brazilië]

Probleem bij Iberia

Op Schiphol kregen we een ´stand by´ stempel voor de al gereserveerde plaatsen voor de vlucht Madrid - Sao Paulo. Die moesten we bij de gate op Schiphol om laten zetten in nieuwe plaatsen. Waarom was uiteraard niet duidelijk, maar bij de gate kregen we keurig 35 L en J i.p.v. de 28 L en J die we eerst hadden. Leek ons ook prima.
In Madrid moesten we een lange weg afleggen naar de gate voor het Sao Paulo vliegtuig. We werden ondergronds gestuurd, wat ons voor een vliegtuig niet helemaal correct leek, maar het bleek om een treintje te gaan, dat ons via een ingewikkelde rit weer ergens afzette. In Madrid was het echt een chaos bij de gate. Er waren ongeveer 30 mensen meer dan in het vliegtuig paste, en al die 30 mensen wilden wel mee, en hadden tot hun ongenoegen ook ´stand by´ op hun plaats staan. Wij hadden dus geluk. In het vliegtuig zaten op onze plek al mensen. Dat gebeurt wel vaker, voor veel mensen is het vinden van de goede stoel een te moeilijke opgave. Maar hier ging dat niet op. De mensen hadden exact dezelfde stoelen als wij. De stewardess beloofde het probleem op te lossen, en stelde voor dat we ver uit elkaar allebei midden in een middenrij zouden gaan zitten. Niet dus.
Volgens haar was er geen andere oplossing, volgens ons wel. De rij achter onze rij was nog leeg, dus daar konden wij best zitten. Omdat wij vonden dat zij een probleem had als dan de 36-bewoners kwamen, besloot ze de purser erbij te roepen. Er gebeurde lange tijd niets, totdat we tenslotte purser aan zagen komen. Hij begreep ons probleem (?), en zou een oplossing zoeken. Na korte tijd kwam hij terug. We mochten lekker blijven zitten. Hoe het de mensen van rij 36 is vergaan, zullen we nooit weten.

Aansluiting gemist

Met drie kwartier vertraging kwamen we ´s morgens om 6 uur in Sao Paulo aan, waar we om 9.22 de vlucht naar Cuiaba moesten halen. Dat leek genoeg tijd, maar nee. Ons verblijf in Brazilië begon met vooral veel WACHTEN. Allereerst de paspoorten: 50 minuten, maar nog niet dramatisch, daarna de bagagecheck. Omdat we volgens de Braziliaanse autoriteiten teveel geld (Traveller Cheques) bij ons hadden, moesten we via `Goods to declare`. Scheelt een wachtrij, maar er zit maar één dame die hopeloos verstrikt zit in de laptop-inklaring van de man voor ons.
Onze redding komt in de vorm van Ricardo. Ik vraag hoe lang het nog duurt, want we moeten onze vlucht halen. Een kwartier, zegt Ricardo. Ik kijk pijnlijk getroffen, dat is te lang. Ja, zegt Ricardo, maar wat doe je hier, je hebt toch alleen maar wat geld. Of ik niet dacht dat er niet mensen met meer geld binnenkomen? Ik ben het roerend met hem eens, maar de paspoorten liggen wel bij hem en de laptopdame.
Ricardo geeft de paspoorten en wuift ons weg. Alsof wij hun declaratieformulier verzonnen hebben.

Na de douane moeten we het vluchtnummer van de vlucht naar Cuiaba laten wijzigen. De vlucht is gewijzigd (na toezenden van de tickets, en zoals Rik ontdekt heeft), we vertrekken nu ook van een andere luchthaven in Sao Paulo (Congonhas). De wachtrij bij de balie van TAM is niet lang, maar wel onoplosbaar. Elke klant krijgt hier ruim aandacht, en als wij aan de beurt zijn, is het al tegen 8 uur. Een ernstig fronsend meisje gaat aan de slag om de opdracht te vervullen. Ze overlegt met buurvrouw, ´meer ervaren´. ´Meer ervaren zegt dat we een taxi moeten nemen, omdat we anders de vlucht niet halen. We hebben natuurlijk nog geen Reals (Braziliaans geld), dus dat kan als zij een ticket voor de taxi geeft. Dat doet ´meer ervaren´ niet, maar ´fronsend meisje´ krijgt nu de opdracht om ons om te boeken naar een latere vlucht. Ze peutert de stickers weer van het ticket, en vervangt ze door nieuwe stickers en stempels.

Cuiaba

Gezien de tijd berusten we in deze oplossing, en sluiten aan in de volgende rij: de bus naar Congonhas vliegveld. We krijgen een gratis rit van meer dan een uur naar en door de gigantische stad Sao Paulo, alvorens we op het veel kleinere nationale vliegveld aankomen. Daar begint de laatste etappe wachten, totdat we om drie uur zonder problemen toegelaten worden in het vliegtuig naar Cuiaba.
Daar komen we om half 5 lokale tijd (half 11 ´s avonds Nederlandse tijd) aan, na 32 uur reizen. Met de taxi gaan we naar het hotel, en we lopen nog een klein rondje tot het etenstijd is. Na een uitstekend buffet rollen we om kwart voor 9 (kwart voor drie ´s nachts) in bed. Slapen lukt ons wel.

Regelen van Pantanal tour

Winkelstraat Cuiabá

De volgende ochtend zijn we een stuk fitter. We gaan op zoek naar een tourtje in de Pantanal. De eerste verrassing is het ontbijt ´s morgens. I.p.v. het taaie broodje met te zoete carameljam dat we nog kennen uit Zuid Amerika, staat er een uitgebreid ontbijtbuffet, met de lekkerste dingen die we ons kunnen wensen. Goed gevoed gaan we op pad, en ontdekken dat we weer iets anders vinden dan we verwachten. We zien geen enkel reisbureau.
Op het kaartje in de kit (is reisgids) heeft Rik er twee kunnen vinden, dus die gaan we maar zoeken. We vinden niets op het eerste adres, maar een vriendelijke man verwijst ons naar een ander adres, dat we ook kennen. De straat en zelfs het opgegeven nummer blijken te bestaan, maar op de deur staat niets. Het is een pousada (soort pension) en tevens reisbureau, maar dat is echt nergens aan te zien.
Na herhaald kloppen worden we binnengelaten, en ja hoor, we zijn waar we wezen moeten. Dochterlief die ons open heeft gedaan, trommelt paps uit bed. Hij maakt een zeer chaotische indruk, en vertelt zelf maar hoe dat komt. Gisteren heeft hij een groep uitgezwaaid, en dat is nogal laat geworden, en ook heeft hij teveel bier gedronken. Maar hij wil ons graag helpen. We vertellen wat we willen.
Voordat Joel kan gaan uitleggen wat hij ons kan bieden, moet eerst iets anders geregeld worden. Hij vertelt dat hij altijd op twee manieren praat, met zijn mond, en met zijn pen, en zijn pen is zoek. Met mijn pen in de hand, steekt Joel van wal. Hij blijft chaotisch, verwisseld onder het praten twee keer de grammofoonplaat, pakt het gastenboek, en wil dat we dat lezen, sleept de atlas erbij, en springt van de hak op de tak. Toch klikt het wel, en hij regelt wat wij willen. Als ook zijn prijs redelijk is, besluiten we maar meteen zaken te doen.
Zaterdag gaan we voor vijf dagen naar de Pantanal, en aansluitend naar een ander park (Chapada de dos Guiamares). Hij geeft ons ook nog raad over de verdere route, waarvoor hij een beter alternatief lijkt te hebben.
Opmerkelijk aan Joel is dat hij een beetje Nederlands spreekt, en onvoorstelbaar veel Nederlands verstaat. Bovendien weet hij plaatsen als Bergen op Zoom, en plaatsen in Congo vlekkeloos te plaatsen. Een opmerkelijk mens.

Cuiaba

Telefooncel in jabiru-vorm

Al met al zijn de uitstapjes al voor tien uur geregeld. Nu zijn we een paar daagjes aan het rondkijken in Cuiaba zelf. Gisteren zijn we naar het aquarium en vandaag zijn we naar de dierentuin geweest, om alvast alles te zien, wat we straks zouden kunnen zien. In het aquarium hebben we een privé rondleiding gehad (in het Portugees), van een uiterst vriendelijk meisje, die duidelijk van alle vissen evenveel hield.

Ik stop nu met deze mail. In de volgende zullen we jullie vertellen over de verdere ervaringen. Wanneer dat wordt is voor ons net zo onduidelijk als voor jullie.