[9-11-2015]

We krijgen ook een voorproefje van wat ons in Angkor te wachten staat. Achter een grote boeddhistische tempel staat een ruïne van een hindoetempel uit de 11e eeuw. Liaak weet boeiend te vertellen over wat er allemaal te zien is in de reliëfs, waarvan stukken nog mooi bewaard zijn gebleven. De tempel is gewijd aan Vishnu, de beschermende god. De twee andere hoofdgoden van het Hindoeïsme zijn Shiva, de schepper van hemel en aarde en Brahma, de schepper van de mens. Met deze drie ben je er nog lang niet, want er zijn er veel meer, en bovendien heeft iedere god veel verschillende verschijningsvormen. Als Vishnu kwaad wordt, verandert hij van beschermer in vernietiger en je kan met hem dus alle kanten op. Boven een poort zien we een reliëf dat een liggende man, Vishnu, voorstelt. Uit zijn navel groeit een lotustak waar Bramha uit geboren wordt. Bij een ander reliëf zien we veel mensen aan een slang trekken. Hier gaat het om het karnen van de oceaan-melk om zo het levenselixer te winnen. Voor het karnen moet aan een dikke slang getrokken worden die zich om de heilige, mythische berg Meru kronkelt. Omdat het zwaar werk is, hebben de goden de hulp van de demonen nodig. In een latere versie horen we overigens dat de demonen en de goden niet samenwerken, maar in strijd zijn met elkaar en om het hardst trekken om de levenselixer te winnen. Kennelijk houdt Liaak van meer vredelievende verhalen. De goden trekken aan de ene kant, de demonen aan de andere kant. Eerst komt nu Visnhu te voorschijn, gevolgd door een beeldschone vrouw, Lakshmi, waar Visnhu mee trouwt. Door het gekronkel van de slang, gaat de heilige berg bewegen en verandert de oceaan-melk in levenselixer, maar ondertussen dreigt de berg in zee te storten. Gelukkig hebben we Visnhu nog. Die verandert snel in een schildpad, duikt de zee in en ondersteunt de berg, zodat die niet in zee kan vallen. Toegegeven niet alle details van het verhaal zijn sinds de 11e eeuw bewaard gebleven, maar we zien wel de twee groepen mannen sjorren aan de vreselijk dikke en onmogelijk lange meerkoppige slang (de naga), terwijl onderaan een schildpad iets wat op een berg lijkt op zijn rug draagt. De tempel is voor een groot deel vernield door de Thais in de 15e eeuw. De Rode Khmer hebben het werk verder afgemaakt en de stenen gebruikt voor hun eigen bouwwerken.

[9-11-2015]

Bij de visverwerkers worden we nog getrakteerd op het Kathen feest dat Cambodja in deze periode ongeveer twee weken lang viert. Een boeddhistisch feest, waarbij families en vrienden elkaar opzoeken en gezamenlijk in feestelijk versierde wagens naar de tempel gaan met offergaven voor Boeddha. Wij komen zo'n wagen tegen en omdat bij een feestje ook muziek hoort, zit op de wagens een groep van zes – vijf mannen, één vrouw (als je wat beter kijkt, is het waarschijnlijk toch een verklede man) - mooi uitgedoste mensen die muziek maken. Twee andere mensen halen geld op terwijl de wagen langzaam door de straat rijdt. Het woord muziek klinkt te vriendelijk voor wat we horen. De zes muzikanten maken met snaar-, slag- en blaasinstrumenten behoorlijk eentonige muziek die door een gepensioneerde luidspreker jankend en krakend versterkt wordt. Zonder geluid vertelt een foto maar de helft. Omdat iemand ze geld heeft gegeven, springt de verklede en van maskers voorzien groep van de wagen om bij het huis van de geldgever te spelen en te dansen. Dat brengt geluk. Wij staan van een afstandje naar het geheel te kijken en eigenlijk heeft niemand door dat er twee toeristen staan te genieten van het spektakel.