[15-11-2015]

Foto: omgeving van Kuleaen Tboung.

De route verder naar Preah Vihear is anders dan we tot nu toe meegemaakt hebben. De weg is rustig, er is maar weinig bebouwing en we zien hele stukken bos. Het is hier ook een stuk schoner langs de weg dan elders. Overal in Cambodja ligt vuil en troep. Hier is het waarschijnlijk schoner, omdat er veel minder mensen wonen. Onderweg zien we hele groepen exact dezelfde houten huisjes die bij ons voor vakantiehuisjes door zouden gaan. Het blijken woningen te zijn die de regering geschonken heeft aan mensen die vroeger in het leger gevochten hebben. Tot nu toe hebben we in Cambodja op het platteland vooral kleine hutjes gezien. De muren zijn gemaakt van hout, baksteen of bedekt met bamboeblad; soms zien we gepleisterde huisjes. De daken bestaan uit pannen, golfplaat of soms natuurlijk materiaal , meestal bamboe. Een enkel hutje heeft alleen plastic als beschutting. Vroeger waren alle hutten van hout, maar dat wordt nu schaars en dus duur. Baksteen en golfplaat is nu goedkoper, dus vandaar dat je dat nu meer ziet.

[15-11-2015]

Onze aankomst bij het hotel is vandaag wel heel bijzonder. Als we voor het hotel staan, vraagt Kakada of dit het goede hotel is. We denken van wel. Op onze lijst staat 'Preah Vihear hotel' en boven de deur staat 'Preah Vihear Boutique hotel'. De chauffeur vraagt het voor de zekerheid aan de medewerker buiten. Nee, volgens hem zitten we fout, want dit is het 'Boutique' hotel. We zoeken onze adreslijst erbij en Kakada laat de lijst met adres, telefoonnummer en website zien. Nee, de medewerker herkent hier niets van, maar vriendelijk als hij is, belt hij het nummer op onze lijst. Ons hotel neemt de telefoon niet op. Op ons papier staat de naam van de Nederlandse reisorganisatie – Rama tours – en medewerker snelt naar binnen om te vragen of er een boeking voor hun is. We wachten even, maar er gebeurt helemaal niets. Dan ga ik zelf maar naar binnen. Inmiddels is de baas van het hotel erbij gekomen en ik laat hem onze uitgebreide adressenlijst zien. Noch adres, noch telefoonnummer, noch website doen een bel rinkelen. Bovendien de naam klopt niet. Zij zijn 'Boutique' hotel. Ik probeer onze namen, ook zonder succes. Ik vraag of hij weet waar het andere adres dan is. Hij heeft geen idee, maar hij gaat bellen. Weer geen gehoor. Dan vraagt hij waar Rama tours dan zit. Dat schiet niet op, want die zit in Nederland, dus ik zeg dat hij beter Local Adventure – lokale agent – kan bellen. Had ik die naam maar eerder genoemd, want in koor roept het voltallige baliepersoneel 'Ah, Local Adventures'. Maar daar hebben ze wel een boeking van! Dan moet ik vast Keleed zijn. Voor vandaag wel. Iedereen achter de balie is opgelucht, het probleem is opgelost. Wij zijn ook blij want het hotel ziet er prima uit. Maar hoe is het toch mogelijk dat iemand zijn eigen adres, telefoonnummer en website niet herkent? Reizen blijft verrassend.