[13-11-2015]

De volgende ochtend staan we om half zes klaar om naar de vogelkolonie te gaan. Daar nestelen verschillende soorten vogels, alhoewel we nu nog te vroeg in het seizoen zijn en nog niet iedereen terug is. Gelukkig zijn we geen echte vogelaars en dus zijn we tevreden met alles wat er nu wel is en dat is al heel wat. 's Nachts heeft het flink geregend en ook als we weg willen, regent het nog. We staan te wachten op een kleine motorboot, kleiner dan waar we gisteren mee gevaren hebben, maar al wie er komt, geen bootsman. Kunthea, onze supergids, belt hem. Hij is vanwege de regen maar niet gekomen, omdat hij dacht dat wij niet wilden in de regen. Na aandringen van Kunthea komt hij dan toch maar.

[13-11-2015]

Foto: de nieuwe boot komt te hulp.

Als we onderweg willen stoppen omdat er wat te zien is, wil hij eigenlijk niet stoppen, maar Kunthea is de baas, dus de motor gaat toch uit. Als we weer verder willen, snappen we waarom hij niet wilde stoppen: de motor wil met geen mogelijkheid aan. Na tien minuten gaat Kunthea bellen om een nieuwe boot te regelen en geeft de bootsman op. Gelukkig liggen we op een mooie vogelplek, dus hier wachten is geen straf, maar het geeft wel aan met welke opvoedkundige taken de mensen van het project te maken hebben. Iedereen is van goede wil, maar veel voor ons vanzelfsprekende zaken, moeten de mensen hier onder de knie krijgen, wil het toerisme project slagen.

[13-11-2015]

Met de nieuwe boot varen we naar het uitzichtplatform waar een ranger woont. Iedereen zal zich daar een voorstelling van maken, maar geloof me, die klopt niet. Via een bamboeladder kom je bij de hut van de ranger. Hut is teveel gezegd. De ranger woont in een boom en heeft een platform van 2 bij 2 meter, van boven en aan twee zijkanten afgedekt met een stuk plastic. Daar woont hij gedurende twee weken totdat hij afgelost wordt. Vanaf het 'rangerstation' loopt de bamboe ladder verder omhoog in de boom. Eerst vier à vijf meter vrij steil de ene kant op en dan met een scherpe bocht die onmogelijk te nemen lijkt even steil vier à vijf meter verder omhoog. De treden bestaan uit door de regen gladde bamboestammen van 5 cm doorsnee en de afstand tussen de treden is een kleine 50 cm. Dan kom je op een bamboeplateau vanwaar je de kolonie kan zien. Rik heeft met zijn hoogtevrees natuurlijk een goed excuus om niet naar boven te durven, maar dit durf ik ook echt niet aan.

[13-11-2015]

Gelukkig weet Kunthea een goede oplossing: de ranger gaat met ons mee en we mogen met de boot langs de broedkolonie varen, want de broedende vogels verstoren we niet meer. Overigens ter verdediging van de organisatie: ze hebben een beter uitzichtplatform voor de toeristen, maar dat is in reparatie en daarom mogen we nu een van de uitzichtplatforms van de rangers gebruiken. Dat wij daar niet op gebouwd zijn, kunnen zij niet helpen.

Vanuit de boot kunnen we alles prima zien. De darters (soort aalscholver met langere hals, daarom ook wel slangenhalsvogel genoemd) hebben al jongen en zijn druk bezig met het voeren van hun kroost. Kunthea ziet vreselijk veel vogels voor ons en heeft heel veel geduld om vogels aan te wijzen. De pelikanen en ooievaars lukken me nog wel, maar al die piepkleine, beweeglijke vogeltjes die alleen maar achter blaadjes willen zitten, laat ze me ook zien. Het is echt genieten en pas om 12 uur zijn we weer terug.