[3-12-2015]

Vanaf Luang Prabang hebben we een lange rit (8 uur) voor de boeg helemaal naar Luang Namtha in het noorden van Laos dichtbij de grens met China en Thailand. De rit is prachtig. We rijden steeds door berggebied en de heuvels zijn aanvankelijk mooi bebost, later zien we heuvels met een grasachtige of struikachtige begroeiing waar het bos van verdwenen lijkt.

[3-12-2015]

Foto: er zijn nogal wat militairen hier, vanwege rivaliteit tussen stammen.

Af en toe moeten we stoppen vanwege werkwerkzaamheden. Dan is maar de helft van de weg te gebruiken en moet het verkeer van beide kanten op elkaar wachten. Meestal duurt dat 10 minuten tot een kwartier. Om even over twaalven moeten we weer aansluiten in een rij wachtend verkeer. We zien zandauto's en graafmachines heen en weer rijden, maar verder gebeurt er niets, helemaal niets. Dat duurt een hele poos; we wachten een half uur, het half uur wordt een uur en net als we ons afvragen hoe het toch komt dat iedereen dat hier zo geduldig ondergaat en niet boos wordt, horen we achter ons een hoop geschreeuw. Kennelijk maken een paar mensen ruzie met de opzichter. Die heeft besloten om tijdens de middagpauze de weg dicht te gooien en zo staan we tot het einde van de lunchpauze om half drie zo'n kleine 2,5 uur op een weinig interessante plaats alleen maar te wachten. Gelukkig hebben we de e-boeken bij de hand.

[3-12-2015]

Tijdens het wachten begint het te spetten en niet veel later veranderen de spetten in een stevige bui die doorgroeit tot een langdurige tropische stortregen. Als we om half vier op de geplande lunchplek aankomen regent het ook daar flink hard. Pas na 2 uur wordt het weer een beetje droger en als we – inmiddels in het donker – bij ons hotel arriveren is het droog. De geplande rijdag van 8 uur heeft 11,5 uur geduurd. Mr. Air, onze chauffeur heeft een zware dag gehad.