[31-12-2015]

In Pakkoku stappen we op de boot naar Bagan. We moeten afscheid nemen van Soe Aung en de chauffeur en dat vinden we erg jammer. We hebben heel wat dagen met ze opgetrokken en Soe Aung is niet alleen een goede gids, maar ook een fijn iemand om mee op te trekken. We zullen hem echt missen. In Bagan wacht een nieuwe gids, Zaoo, ons op om ons naar het hotel te brengen.

[31-12-2015]

Vandaag op oudejaarsavond hebben we een verplicht en inbegrepen gala diner op het programma staan. Gala diners hebben we niet zo vaak. We zoeken nog even in de rugzak, maar nee, we vinden er geen galajurken of pakken in. Voor de vorm doen we schone en zo net mogelijke kleren aan. Omdat oudejaarsavond normaal minstens tot 12 uur doorloopt en het diner om 7 uur begint, verwachten we een lange avond. Het galadiner blijkt een zeer uitgebreid buffet te zijn, compleet met gratis wijn en bier, dat open is tussen 7 en 10. Je mag komen wanneer je wilt en weggaan wanneer je wilt.
Tijdens het diner is er vermaak: eerst iemand die het cymbaal bespeelt, vervolgens iemand die steeds andere marionetten dezelfde dansjes op dezelfde muziek laat doen en tenslotte een olifant bemand door twee man. De olifant danst – volgens ons – op dezelfde muziek als alle marionetten en heeft het eerste kwartier maar één kunstje: hij schudt hard met zijn hoofd en slaat zijn te lange slurf over zijn hoofd. Later blijkt dat hij ook op zijn achterpoten kan staan en met zijn vier poten op twee krukjes kan klimmen. Of er iets na de olifant komt, zullen we nooit weten, want na een kleine twee uur verlaten wij volledig voldaan het galadiner en voor half elf liggen we al in bed. Om 12 uur worden we even wakker van wat vuurwerk, maar dat houden we geen vijf minuten vol. Zo'n rustig oud en nieuw hebben we zelden.