[28-10-1996, inselberg tussen Atar en Chinguetti]

Met twee jeeps (die natuurlijk kleiner zijn dan ze beloofd hadden) maken we een uitstapje naar Chinguetti, één van de oudste oasestadjes (het was vroeger veel belangrijker) met een fort, een oude moskee en een oud stadsdeel, dat verlaten is vanwege het oprukkende zand.

[28-10-1996, tussen Atar en Chinguetti]

Niet alleen de oase zelf maar ook de heen- en terugrit zijn zeer de moeite waard. Als we eindelijk een half uur op pad zijn, hebben we de eerste pauze. De achteras van één van de jeeps ligt helemaal los, omdat de twee bouten waarmee hij nog vastzat zijn afgebroken.

Na enig overleg wordt besloten dat één van de andere wielen nog wel een bout kan missen en daarmee wordt de zaak opgeknapt. Op deze manier komen we steeds een half uur verder en voor het laatste stukje komt er zelfs nog een strookje metaal aan te pas. Onze jeep heeft geen schokbrekers zodat de bodem zeer geregeld heel hard op de stenen klapt, wat tot een enorme stofwolk binnen in de jeep leidt omdat er gaten in de bodem zitten.

[28-10-1996, tussen Atar en Chinguetti]

[28-10-1996, Chinguetti]

Chinguetti ziet er als je aan komt rijden precies zo uit als je je een oasestadje voorstelt: palmbomen, lemen huizen, zand, waterputten en mensen met ezeltjes en dromedarissen en heel, heel erg heet. In het zand zak je heel diep weg en verder dan twee kilometer lopen doe je echt niet, en dan ben je al meer uitgeput dan hier in Nederland van een hele dag.
Vanaf een afstand is het echt de oase zoals die ook altijd in de Donald Duck getekend wordt.

[28-10-1996, Chinguetti]

Veel stenen huisjes zijn verlaten en in verval. Het dorp schuift langzaam op i.v.m. het wandelen van de duinen.

We zijn verplicht ons te melden bij de gendarme, maar die moet eerst opgetrommeld worden. Onze gegevens worden keurig ingeschreven in een schriftje, we krijgen een toespraakje en een hand.

[28-10-1996, Chinguetti]

Bij een winkeltje (oude vrouw zittend/liggend op een matje, een paar schappen met wat blikken en pakjes) wijzen we twee kleine stokbroodjes aan. Omdat de broodjes een paar keer over de vloer worden geschoven, zien we maar van de aankoop af en en doen de lunch met koekjes die wel verpakt zijn.

[28-10-1996, Chinguetti]

In 1996 was dat nog niet het geval, maar vanaf 2000 staat Chinguetti (met Ouadane, Tichitt en Oualata) op de werelderfgoedlijst van Unesco.

Details vind je op de Nederlandse Unesco website en uitgebreidere info op hun Engelstalige site.

[28-10-1996, Chinguetti]

Hoe ver zal deze dromedaris zijn last moeten brengen?

[28-10-1996, richting Atar]

Op de terugweg van Chinguetti naar Atar hebben we behalve stof ook tegenlicht van de lage zon, zodat de chauffeur met zijn hand boven zijn ogen uit het raampje hangt om nog iets te zien. Nadeel daarvan is dat hij als hij moet schakelen geen hand meer over heeft om te sturen. Maar goed, we komen veilig heen en terug over de bergpas.

Er wordt hier ook gewerkt aan verbetering van de weg, maar klaar is het nog niet.

[28-10-1996, richting Atar]

We zijn het met onze chauffeur eens dat hij na de pas parkeert om te bidden. Deze reis heelhuids volbrengen is wel een bedankje waard.

[28-10-1996, richting Atar]

Hier een kleine nederzetting als we in de buurt van Atar komen.