[31-5-1997]

Ons volgend doel na Solitaire is de Fish River Canyon, maar dat haal je niet in een dag. Vandaag maken we een lange rit via Maltahohe en Mariental naar Keetmanshoop. Verreweg het grootste deel van de dag rijden we over een nieuwe asfaltweg door een steenachtige woestijn met wat lage struikjes.

Keetmanshoop is een dorp waar het wemelt van de benzine-pompen met take-aways, maar waar verder weinig te beleven valt.

[1-6-1997]

De weg vandaag is misschien nog wat troostelozer dan gisteren. We kamperen in Hobas, tien kilometer van Fish River Canyon.

Bezoeken aan parken en de plaats op de camping hier, moet je allemaal van te voren in Windhoek boeken. Om te voorkomen dat toerisme een te zware belasting voor de natuurgebieden vormt, is het aantal bezoekers dat per dag toegelaten wordt beperkt. Zo mogen in Sossusvlei maar vier of vijf auto's tegelijk naar de vallei.
Bij het boeken in Windhoek blijkt de camping in Hobas volgeboekt te zijn, toch rijden we er heen om te kijken. In Hobas blijkt dat de camping helemaal niet druk is. Boekingen worden vaak al een jaar vooruit gedaan en vaak komen mensen of helemaal niet of op een andere dag dan geboekt was. De communicatie tussen park en camping enerzijds en het reserveringsbureau in Windhoek anderzijds laat op dat gebied veel te wensen over.

[1-6-1997]

Een gedeelte van de groep gaat in de canyon overnachten. We zetten ze met de truck af bij het pad omlaag. Het plan om de 10 kilometer naar de camping terug te lopen laten we schieten omdat de weg louter door een kaal (maar wel indrukwekkend) landschap voert.