Als op een kaart icoontjes voorkomen, kun je meestal daarop klikken om enig houvast te krijgen over die plek op de kaart.

Soms bevat die informatie dan ook een link naar de betreffende webpagina.

[15-1-1997]

Foto: nevel tussen de hellingen, 16-1-1997.

Kameroen uit en Gabon in gaat heel soepel. Bertus wordt niet gecontroleerd, wij hoeven niet persoonlijk te verschijnen en we krijgen toch keurig onze stempels. Kameroen zijn we precies op tijd uit. 16 december zijn we binnengekomen in Kameroen en ons visum is dertig dagen geldig.

Ga­bon is één van de rijkste landen van Afrika. Er is veel olie, mangaan, ijzererts en uranium. In 1990 is er nog een groot olieveld gevonden Vooral de mensen in de grote steden zijn daardoor relatief welgesteld en de werkloosheid is laag. Driekwart van het land bestaat uit tropisch regenwoud, maar ook hier wordt veel gekapt, zij het wel minder dan bijvoorbeeld in Kameroen.

[16-1-1997]

Foto: water tappen bij een dorpspomp.

We rijden vandaag de hele dag op een onverharde weg door het regenwoud. Route: via Mitzic en Lalara in de richting van Mavang.
Vóór Mitzic is men over een stuk van tientallen kilometers bezig met de voorbereidingen voor de aanleg van een snelweg; stroken links en rechts zijn al kaalgekapt. Over een paar jaar kun je Gabon waarschijnlijk van noord naar zuid doorsteken zonder te schudden.

[16-1-1997]

Foto: een middagstop in een gehucht; hier geen vleesaanbod.

We zien vandaag bij nederzettingen staketsels waaraan een geslacht beest hangt leeg te bloeden. Een aantal geiten, maar ook een behoorlijk grote aap. We zien ook een paar kleine, al gerookte aapjes.

[17-1-1997]

Iedereen zit onder de insectenbeten. Je merkt niet dat ze steken, maar de effecten zijn zichtbaar: rode vlekjes van ca. 8 mm en verdikkingen op pols en elleboog.

[17-1-1997]

We rijden over een volledig misplaatst stuk asfaltweg, compleet met richtingborden over de weg en aangekondigde parkeerplaatsen, een kopie van een Franse snelweg dwars door het regenwoud.

[17-1-1997]

Sinds we uit Yaoundé vertrokken zijn, rijden we door een schitterend landschap van tropisch regenwoud, met af en toe plaatsjes of dorpjes. Afgezien van de dorpjes is alles wat je om je heen ziet groen en bos, en dat al die dagen. Natuurlijk weten we wel dat ook in Gabon het regenwoud geen sprookjesbos is, er wordt hier teveel gekapt en dat zien we ook geregeld. Hier en daar staan tractoren om de boomstammen te verslepen, en we komen ontzettend veel vrachtwagens met dikke hardhouten stammen tegen. Aan de soorten zie je nu wel dat waar wij rijden niet meer het oorspronkelijk tropisch regenwoud staat.

Ondanks die wetenschap is het schitterend om hier te kijken, we zien de meest uitzonderlijke bloemen, veel planten die je bij ons als kamerplant ziet en af en toe vogels, maar je hoort ze meer dan dat je ze ziet. Vandaag hebben we passiebloemen gezien, en de Chinese roos zien we heel veel. Van de meeste soorten hebben we geen idee wat het is.

[18 en 19-1-1997]

Foto: landschap in de omgeving van de grens.

We schieten boven verwachting goed op. In vijf dagen zijn we van noord naar zuid door Gabon gereden. De eerste vier dagen hebben we uitsluitend door het regenwoud gereden, de laatste dag door savanneachtig landschap. De grens Gabon - Congo bereiken we om half vijf, maar voordat de douaneman opgetrommeld is - we moeten volgens de instructie van de politie in het laatste dorp even toeteren, dan hoort de douaneman het wel en komt ie ook - is het al te laat om in Congo een slaapplaats te gaan zoeken.
Bij de douanepost is een grasveld waar we prima kunnen staan en we vragen of dat mag. De douaneman heeft een beter idee: bij de grens komen veel bandieten langs, we kunnen beter bij hem op het erf staan. Het is bijna een camping: we mogen de wc gebruiken, water tappen uit de put en de generator blijft lopen totdat wij naar bed gaan. We vragen ons af wat hij als tegenprestatie verlangt, maar niets van dat alles. De volgende ochtend krijgen we onze stempels en hij blijft even aardig en vriendelijk. Het enige wat er aan te merken valt is de aanwezigheid van een verkeerd afgestel­de haan. Hij kraait al vanaf drie uur 's nachts, heeft een uitermate luide en duidelijke stem en kraait ongeveer één keer per twee minuten. Verslapen lukt zo niet.

In Congo is de douane ook al vriendelijk. We moeten even ons gezicht laten zien, waarbij het grootste probleem is tijdig te onderkennen dat ze jouw naam afroepen. Mijn voornamen zijn nog wel te herkennen, maar Riks achternaam is voor een Afrikaan heel moeilijk uit te spreken.