[26-11-1996, Kumasi]

Kumasi is een behoorlijk grote stad in Ghana. Het barst van de auto's en de mensen en het is druk en chaotisch, maar een hele leuke stad. Ondanks de drukte wordt er niet agressief gereden, stoppen auto's om je over te laten steken en zijn de mensen bijna zonder uitzondering bijzonder vriendelijk. De markt is de grootste van West-Afrika en uitermate druk en ook het naastgelegen busstation is enorm groot en chaotisch.

[26-11-1996, Kumasi]

Vooral op de rotondes is het net een bijenkorf.

[26-11-1996, Kumasi]

Foto: medereiziger J. aan ontbijt

We beginnen de dag met een ontbijt zomaar op straat bij een stalletje. Het stalletje bestaat uit een tafel met dozen voor eieren, twee houten bankjes, een grote doos met brood en twee houtskoolstoven. Op de ene staat een grote pan water, op de andere een koekenpan voor de eitjes. We krijgen omelet (twee eieren), met ui en tomaat op een flink stuk heel vers brood met naar keuze koffie of thee. De eitjes worden gebakken waar we bij zitten, de bordjes en kopjes keurig omgewassen met heet water. Een heerlijk ontbijt na zeven weken jam, pindakaas, chocopasta en soms een puntje smeerkaas, en voor de prijs hoef je het niet te laten fl 1,00 p.p (=1000 cedis).

De ontbijtman had ook nog een handeltje in batterijen, wel met lekkage en waterschade.

[26-11-1996, Kumasi]

Na het ontbijt gaan we eerst naar het cultureel centrum, met uiterst vriendelijke en behulpzame toerist-informatie en een museum over de Ashanti. Ook nu is het museum het vermelden waard. Het is niet groot en we worden rondgeleid door een dame die ontzettend monotoon in slecht Engels haar verhaal afdraait. Ze onderbreekt haar verhaal alleen om vanuit haar tenen te gapen en dat gapen blijft ze bij voortduring doen. Om de drie à vier gapen zegt ze 'sorry'. Later bij de boekjes en kaarten spreekt ze veel duidelijker Engels, het gapen blijft.

De rest van de dag besteden we aan alle andere bezienswaardigheden: het paleis, het fort met museum, de markt en de zoo. 's Avonds eten we in de stad en met de taxi gaan we daarna naar huis.

[27-11-1996, tussen Kumasi en Busua]

Rijdag: Kumasi, Praso, Takoradi, Busua.
De gieren zitten ergens midden op straat.

[27-11-1996, tussen Kumasi en Busua]

Het landschap is hier erg groen, veel palmen, kleine heuveltjes. De aarde/weg is rood.

[27-11-1996, richting Busua]

Overal langs de weg liggen kleine bundeltjes brandhout. Wij zouden ook zelf brandhout kunnen sprokkelen, maar kopen het meestal langs de weg om de lokale economie nog wat te gunnen.

[27-11-1996, richting Busua]

Richting kust zien we golvend bos en een dreigende lucht.

[27-11-1996, Busua]

's Middags hebben we nog even tijd om te kijken waar het pad ligt dat we de volgende dag naar Dixcove moeten lopen.
Het is het pad waar ook deze vrouw op loopt.

[27-11-1996, Busua]

We kamperen op een veldje bij het strand en dat is niet het Bounty-strand dat ons voorgeschoteld was. Er liggen wat hoopjes puin i.v.m. de aanleg van het een en ander, schaduw van palmbomen ontbreekt en de truckwacht moet op zijn hoede zijn.

's Nachts een vechtpartij tussen de tenten door lokale mensen, waarbij een mes te pas kwam.
Een van de mannelijke groepsleden is bij tenten van de vrouwen blijven zitten, omdat die al lastig werden gevallen als ze de tentrits open deden.