[12-5-1997]

Foto: vliegveld van Maun.

Vandaag hebben we in een klein vliegtuigje (zes personen, inclusief piloot) over de delta gevlogen. Heel mooi om het gebied van boven te zien. Alle dieren lijken op kleine plastic speelgoed dieren. We zien een enorm grote kudde buffels, olifanten, nijlpaarden en massa's antilopen. Tijdens de tocht van een uur zijn we gedwongen een noodlanding te maken. Onze piloot heeft te veel koffie gedronken en moet naar de w.c. Midden in de delta landen we op een airstrip, onze piloot springt uit het vliegtuig en ze holt naar een bosje aan de rand van de baan. Onmiddellijk komt de beheerder van het vliegveld (dat Pom-Pom heet) naar ons vliegtuigje om poolshoogte te nemen. Ter verklaring van onze aanwezigheid wijzen we naar het bosje waar onze piloot achter zit. Hij moet er vreselijk om lachen. Ondertussen is onze piloot terug en ze maakt nogmaals haar excuses voor het oponthoud. Helemaal niet nodig. Wij vinden zo'n extraatje alleen maar leuk.

[13-5-1997, Okavango delta]

We gaan eerst met jeepjes de delta in tot aan het waterrijke gebied. Vanaf daar moet je varen, dat we hier in mokoro's doen. Dat zijn bootjes gemaakt van uitgeholde boomstammen, waarin je met twee personen samen met de poler kan. De poler is ongeveer de enige persoon die in de mokoro kan blijven staan, zonder binnen twee minuten zijn evenwicht te verliezen. Hij duwt met een lange stok de mokoro door het water. De tocht met de mokoro door het water is heel mooi. Het water staat vol met witte en blauwe waterlelies en andere bloemen, verder staat er veel riet en biezen. Er zitten heel veel watervogels die je nog meer hoort dan ziet.

[13-5-1997, Okavango delta]

De mokoro brengt ons naar ons kamp: een eilandje met gras en bomen en verder niets. We blijven twee nachten in de delta. Aangezien op het eilandje niets is, nemen we veel mee. Als alles gepakt staat lijkt het wel een volksverhuizing. Wat nemen we zoal mee: de tenten, eten voor tweeënhalve dag voor twintig man, bestek, borden, mokken en dergelijke, de olielampjes, jerrycans met drinkwater, pannen en natuurlijk per persoon nog slaapspullen. Handdoeken hebben we wel mee, maar niet echt nodig, wassen kan toch niet en zwemmen kan vanwege bilharzia, krokodillen en nijlpaarden alleen op een paar speciale plekken.

[13-14-15 mei 1997, Okavango delta]

Foto: nijlpaarden zijn waarschijnlijk gevaarlijker dan leeuwen.

Vanaf het kamp maken we een paar keer wandeltochten over het eiland (of in de buurt daarvan). Heel spannend om te wandelen, want er zitten wel leeuwen, buffels, olifanten en nijlpaarden die toch behoorlijk gevaarlijk kunnen zijn. Bij één van de ochtendwandelingen (vertrek om zes uur, half zeven) horen we al vrij snel een leeuw. Onze gids loopt gelijk op het geluid af. In de verte zien we een ander groepje van ons (we zijn opgesplitst in vier kleine groepjes, elk met een gids voor en achter). Volgens onze gids zit de leeuw vlakbij de andere groep. Hoe waar dat is horen we als we terug zijn. Het bewuste groepje staat al een poosje naar de leeuw te kijken, als een derde groepje van ons aan komt hollen (dom om te hollen, maar goed). De leeuw waardeert dit niet, staat op en loopt richting groepje. Al gauw besluit hij een spurt te nemen richting groepje. De gids roept dat ze stil moeten blijven staan en begint te schreeuwen en kabaal te maken tegen de leeuw, tien meter voor de groep buigt de leeuw af en rent weg.
Alhoewel de bedreigde groep voornamelijk de durfals van de groep bevat, geven ze allemaal toe dat ze doodsbang zijn geweest en dachten dat één van hun er aan zou gaan.

[13-14-15 mei 1997, Okavango delta]

Wilde dieren zijn leuk, maar ze moeten zich wel aan de regels houden. Afgezien van de enerverende gebeurtenissen met de leeuwen, blijft het toch het leukste om lopend op zoek te gaan naar wild. Lopend antilopen, wildebeesten, zebra's, giraffen en noem maar op zien is zo geweldig.
De leeuwen zijn ook 's nachts behoorlijk actief. Als we allebei 's nachts net de tent uit zijn geweest om te plassen, horen we heel dichtbij gebrul. Er blijken meerdere leeuwen vlakbij het kamp te zijn. Ook 's morgens vlak voor de wekker gaat, brult de leeuw vlakbij. We gaan de tent (natuurlijk ook geen stevig bouwwerk tegenover een boze leeuw) pas uit als het vuur weer opgestookt is en er al meer mensen buiten zijn.
Ons bezoek aan de delta met al zijn mooie watertjes en eilandjes is razend snel om, maar erg de moeite waard geweest.