[24-3-1997]

Foto: keurig opgestapelde groente.

Zoals gisteravond al duidelijk werd, gaan we niet met de beloofde landcruiser van Jimmy's Dreamland Truckers, maar met een truck van Turkana Safaris.

Er zijn maar twee medepassagiers, een jong Israëlisch echtpaar; de crew bestaat uit vier man, i.p.v. de beloofde twee. Behalve de chauffeur en de kok is er nog iemand die kennelijk namens Dreamland controleert of de uitbestede trip wel goed wordt uitgevoerd (hij controleert niets, doet niets als zal blijken dat er weinig van de afspraken terechtkomt). Er is nog een vierde jongeman waarvan de functie gedurende de gehele trip onduidelijk blijft. Over de kok en de chauffeur overigens niets dan goeds; zij doen alles om het ons naar de zin te maken ook als veel tegen blijkt te zitten.

Het Israëlisch stel is niet verbaasd dat we met een truck gaan, maar wel dat we maar met z'n vieren zijn. Ze willen weten wanneer we de andere groep treffen; kennelijk heeft Jimmy hun weer een heel ander verhaal verteld dan ons. De 'extra regelaar' zegt tegen ze 'Forget Jimmy', wat daar dan ook mee bedoeld wordt.

[24-3-1997]

Bertus is een oude omgebouwde zandvrachtwagen en van een grote luxe vergeleken met onze Turkana truck. Het schuimrubber van de zittingen is vochtig, waarschijnlijk is de regen via de gaten in het dak binnengedrongen in de gaten in de zittingen. De achterkanten van sommige zittingen wapperen in de rijwind en de armleuningen zitten los. Ook in het achterschot van de truck zit een groot gat. De wanden zijn gemaakt van planken die niet erg aaneensluiten.

Voor de voortgang is het echter zorgelijker dat de truck ook mechanisch niet in orde is. Bij vertrek zegt de chauffeur, Edward, al dat de versnelling niet goed werkt maar dat die vanavond op de camping gerepareerd zal worden.

[24-3-1997]

Vandaag gaan we vanuit Nairobi via Thika, Sagana en Naro Moru naar de camping op het terrein van het Mountain Rock Hotel. Het is een mooie rit door de heuvels met veel koffie- en ananasplantages. In de loop van de middag wordt de weg slechter en kan de truck de heuvels alleen nog maar op kruipen.

[24-3-1997]

Foto: de tentharingen.

We kamperen in de buurt van Mount Kenia, maar die is vanwege de wolken niet te zien. Na aankomst maken we met een gids een boswandeling. De gids vertelt veel, maar is erg moeilijk te verstaan. Veel mensen hier kunnen de 'r' niet zeggen en zeggen 'l'. Het 'lane-folest' is dus regenwoud. We zien onder andere een ceder (Juniperus soort). Als je daar zeven keer naakt om heen rent om drie uur in de morgen verander je van geslacht (niet uitgeprobeerd). Ook zien we de Arrow-poison tree. Uit de blaadjes komt het gif dat in gifpijlen voor de jacht wordt gebruikt. De dood volgt binnen enige minuten (ook niet uitgeprobeerd). De mensen hier, voornamelijk Kikuyu, gebruiken veel planten voor medicinale toepassingen.

De tent

Als we terugkomen van de wandeling is de tent al opgezet. We klagen wel over onze gammele Ashraf koepeltentjes, maar dat zijn bij deze tent vergeleken paleisjes. Als haringen is er een verzameling willekeurige ijzerwaren en de tent zit vol gaten. In de binnentent maakt Rik de grootste gaten met knijpers dicht en de buitentent kan alleen tegen de binnentent aanstaan.
De matrasjes zijn heel lekker dik, maar zo breed dat ze tegen de zijwand opstaan. Als het gaat regenen, worden we in de tent nat, heel snel en heel grondig nat. We hopen maar op droge nachten, want vluchten naar de truck biedt weinig soelaas omdat het dak daarvan ook echt lekt.