[25-3-1997]
De tweede dag gaan we naar Samburu National Park, een mooie tocht met schitterende uitzichten over de Centrale Hooglanden en de Rift Valley. Vanwege de zware bewolking kunnen we ook vandaag Mount Kenia niet zien.
[25-3-1997]
Door de hoogte is het 's ochtends behoorlijk koud in de truck. Het Israëlische stel kruipt eerst in de lakenzak en later in de slaapzak. De kok en hulpjes trekken een deken over zich heen.
[25-3-1997]
De reparatie aan de truck van gisteravond heeft nog niet veel effect. We kruipen nog steeds de hellingen op en af. Vóór Isiolo krijgen we ook nog een lekke band.
[25-3-1997]
Foto: zandstraat in Isiolo. Hier komt het gat in de achterwand van de truck nog van pas.
Op aanraden van de crew doen we in Isiolo wat inkopen als ruilmateriaal bij de Turkana's: 7 stapeltjes van elk 5 aardappelen en 30 mango's. De lokale jongens bemoeien zich hinderlijk met de prijsvorming van onze aankopen. Als we daarop reageren, krijgen we het verwijt dat we kennelijk niet van Afrikanen houden. Als we bijna wegrijden zegt de kok dat we beter snuiftabak en soda hadden kunnen kopen; waarom dan eerst aardappelen en mango's aangeraden? Mensen bij de truck vragen teveel voor de snuiftabak, maar de kok weet in het dorp een voordeliger pakket te kopen.
[25-3-1997]
Foto: Buffalo Springs Park.
Isiolo is zo'n beetje de laatste grote plaats, daar stopt ook het asfalt en vandaar rijden we de woestijn binnen. Een woestijn met vegetatie van doornstruiken en stekelige acacia's. De takken van acacia's komen, net als bij Bertus. vanaf de zijkant de truck in zodat we zoveel mogelijk naar het gangpad opschuiven. Onderweg zien we nog de traditionele huisjes van de Kikuyu. Kleine hutjes van takken met een bladerdak.
[25-3-1997]
Foto: olifanten in Samburu Park.
Als we net in Samburu zijn - de tocht heeft lang geduurd vanwege een lekke band en iets dat afgebroken was aan de truck en weer vast moest - breekt nota bene in de woestijn een wolkbreuk los. De truck heeft net als Bertus opgerolde zeilen en is verder zo lek als een mandje zodat het water via zijkant, bovenkant, voorkant en achterkant binnenkomt en de plassen al snel op de stoelen en de vloer staan. We schuiven de bagage voortdurend heen en weer om het een beetje droog te houden en staan zelf met z’n allen in het middenpad, zo min mogelijk onder de gaten in het dak. Na een poosje is het gelukt om anderhalf zeil naar beneden te laten, dan zitten we wel droger. Nadeel daarvan is weer dat je door een rood-wit gestreept zeil verdomd weinig wild ziet. Zo rijden we met een grotendeels geblindeerde truck door het wildpark naar de lunchplek.
Tegen die tijd is het weer droog. We leggen alles wat nat is te drogen en zitten temidden van zebra's, olifanten, gazellen en wrattenzwijnen te lunchen.
[25-3-1997]
We zien tijdens het eten nog een spectaculaire aanval van een visarend op het nest van twee plevieren. De plevieren vliegen met veel alarmkreten boven hun nest, maar tegen de visarend kunnen ze niet op. De visarend landt op het nest en doet zich tegoed aan de kuikens, de ouders in paniek achterlatend. Een beetje vals is het wel zo'n grote visarend tegen plevieren, maar zo gaat dat.
[25-3-1997]
Aan het eind van de middag gaat Edward met de truck op zoek naar cheetahs. En ja hoor, we zien twee cheetahs bij een dood hertje.
Volgens de reisgids wordt er in Samburu dagelijks een stuk vlees opgehangen opdat de toeristen hun foto's kunnen schieten. Kennelijk is het 'vlees ophangen' vervangen door een 'hertje klaarleggen'. De cheetahs liggen precies in het midden van een soort rotonde waar alle busjes omheen kunnen staan. De busjes rijden af en aan en op een zeker moment staan er 11 tegelijk.
[25-3-1997]
We kamperen in Samburu naast een droge rivierbedding. De wc op de camping is een hokje met een gat in de vloer. In dat gat woont een vleermuis. Daar weten wij natuurlijk niets vanaf. Overdag hangt de vleermuis rustig in zijn gat, maar als het donker is gaat hij vliegen wat natuurlijk zijn goed recht is. Als er een bezoeker is, wil de vleermuis uit het gat en moet dan langs de bezoeker.
Godzijdank gaat Rik als eerste naar de wc. Als de vleermuis langs hem heen vliegt, schrikt hij zich rot (Rik, niet de vleermuis) en gooit snel de deur open. Ik ben daarna op mijn hoede, zodra ik iets zie bewegen, sta ik al buiten. Ik ga de wc niet meer in, ik ga wel naast de boom
volgende: naar Maralal