[26-3-1997]

Rond vier uur vannacht horen we dierengeluiden bij de tent. We vermoeden dat het een olifant is en Zebra, de kok, bevestigt dat later op de dag. Hij was al om half vier op (!) om het eten voor vandaag voor te bereiden.

We maken nog een korte gamedrive door Samburu en verlaten uiteindelijk het park via Archer's Gate.

[26-3-1997, Samburu]

Deze leeuw heeft een sliert ijzerdraad aan zijn kop hangen als gevolg van een stropersval.

[26-3-1997]

Foto: links zit Zebra, rechts Zachari met 'toezichthoudende functie'.

Onze voortreffelijke kok keet Zebra. Hij is een Kikuyu en Zebra is niet zijn echte naam, die is ingewikkeld, maar hij wordt graag Zebra genoemd.

[26-3-1997, tussen Samburu en Maralal]

De route tussen Samburu en Maralal is weer bijzonder mooi: sterk heuvelachtig, mooie rotsstapelingen, bergketens in de verte, vulkaantjes met een 'schoorsteentje' erop.
Veel erosiegeulen langs de weg, maar de weg zelf is redelijk vlak. Omdat er nogal wat keien op de weg liggen, is het toch flink hobbelen.

[26-3-1997]

De route vandaag gaat van Samburu via Wamba en Kisima naar Maralal. Er is onderweg nauwelijks bewoning; af en toe een paar hutjes en wat kudden geiten of koeien met wat herders.

[26-3-1997]

Er wonen hier nog heel veel traditioneel levende volken zoals de Turkana en de Samburu, die erg trots zijn op hun cultuur. Zo'n kleurig geklede Samburu in rood gewaad met veel kralenkettin­gen om nek en hoofd en grote oorringen, die met zijn kudde geiten en bepakte ezeltjes in de woestijn met doornige acacia's loopt, dat beeld vergeet je nooit meer, zo mooi.