[27-3-1997]

Al om kwart over vijf op vanwege een lange rit vandaag naar Lake Turkana. Er is alleen koud water in de douche, maar omdat ook de luchttemperatuur laag is, valt dat wel mee.
Er gaan vandaag ook twee 'friends' van de chauffeur mee naar Turkana met veel vracht, o.a. twee bundels slippers die gemaakt zijn van autobanden.

[27-3-1997]

Het is 's ochtends koud genoeg om tot half elf de jacks aan te houden.
Via heuvels met fraaie uitzichten komen we terecht in een woestijnachtig landschap met grillige heuveltjes.

[27-3-1997]

Foto: omgeving Baragoi.

Edward heeft gezegd dat het vandaag een lange rijdag is en dat is niets te veel gezegd. We vertrekken om kwart voor zeven uit Maralal en tot elf uur gaat alles goed, maar dan valt de truck stil en maakt een angstwekkend krakend geluid. Eddy vertelt dat we problemen hebben met de ‘shaft’ en het heeft iets met de versnelling te maken en schijnt ernstig te zijn. Vanaf het vertrek uit Nairobi hebben we al problemen met de versnelling. Na enige tijd rijden we weer, maar reparatie is noodzakelijk.
We stoppen daarvoor in Baragoi, de reparatie wordt geschat op ongeveer drie uur. In Baragoi vergapen we ons aan de mooie mensen, helaas mogen we niet fotograferen in Baragoi. We worden getroffen door een wolkbreuk waarbij vergeleken de bui in Samburu een motregentje was. Steeds als we denken dat het niet harder kan, kan het wel nog harder. Om drie uur schijnt de 'shaft' gemaakt te zijn, de regen is vrijwel over en we gaan weer op pad.

[27-3-1997]

Foto: tussen Baragoi en South Horr.

De droge rivierbedding is door de bui veranderd in een rivier waar we door moeten en de helling naar de rivier is spek- en spekglad geworden. Het neefje van Bertus doet nu wat we vaak van Bertus gezien hebben in Zaïre. Hij glijdt van links naar rechts, maar de helling op, vergeet het maar.
Na een uur gestumper met takken, zandplaten en duwen - heel gevaarlijk met die gladheid - zijn we ongeveer een kilometer verder. Dan wordt de weg weer beter en kunnen we rijden.

[27-3-1997]

Foto: tussen Baragoi en South Horr.

Door het lange oponthoud in Baragoi zullen we vandaag een heel stuk in het donker moeten rijden. Dat is erg jammer, want juist op het laatste deel van het traject zijn ons prachtige uitzichten beloofd die we nu niet zullen kunnen zien.

[27-3-1997]

Foto: omgeving South Horr.

In South Horr, de laatste plaats voor Loiyangalani, zijn we om kwart over zes, daarna zien we het over de bergen heel langzaam donker worden. Geleidelijk aan komen er steeds meer sterren en als het echt donker is zijn er zoveel dat het lijkt of ze er voor vandaag een paar extra bij gemaakt hebben.

Opnieuw pech

Met een plotselinge hik over een grote steen slaat opeens de motor af en weigert daarna om ook maar iets te doen. Er wordt veel gepraat, de truck wordt voor- en achteruit geduwd en als we vragen wat er is, antwoordt Zachari: 'Hij wil niet starten'. Zover waren wij ook. De medepassagier zegt: 'Ik weet niet wat er is, maar wat ze ook aan het doen zijn, ze doen het in elk geval niet samen'. Wonder boven wonder krijgen we na een uur de truck met z'n allen vooruit geduwd en slaat de motor aan. In de tussentijd zien we een prachtige volle maan opkomen, eerst oranje als de zon, dan geler en heel snel stijgend.

Laat diner

Om kwart over twaalf zijn we op de camping. Zebra wil niets horen van ons voorstel voor een simpele boterham en om half twee 's nachts zitten we aan het diner. De tent hoeven we gelukkig niet op te zetten, het is warm en heel droog, we kunnen volstaan met matrasjes met de klamboe erover. Om half drie gaan we naar bed, dat hebben we met oud en nieuw lang niet gehaald.