[28-3-1997]

We rijden met de truck de 12 km van de camping in Loiyangalani naar een El Molo dorp aan het meer.

Lake Turkana - bijnaam Jademeer - is echt heel mooi. Een groenblauw meer te midden van volstrekt kale lavavelden en hier en daar vulkanische rotsen en bergen.

[28-3-1997]

We bezoeken de 'El Molo' die ook traditioneel leven, in kleine hutjes aan het Turkanameer. De El Molo weten hun traditie financieel flink uit te buiten. Het geheel is erg commercieel geworden; mensen willen allemaal hun souvenirs verkopen en van alles en nog wat hebben: bril, sigaretten, water, horloge. Hier zijn al te veel verkeerde toeristen geweest.

[28-3-1997]

We gaan met een bootje naar een onbewoond eiland in het meer. Het is een kaal, grijs eiland met een enkele pelikaan en aalscholver. De beloofde kolonie krokodillen op het strand is nergens te bekennen.
Ook op dit 'onbewoonde eiland' wemelt het van de souvenirverkopende kinderen. De jonge gids weet eigenlijk ook niets over het dorp en het eiland te vertellen.
Kortom: prachtige omgeving als de mensen hier je met rust zouden laten (uiteraard is betaling voor bootje en een soort toeristenbelasting e.d. wel terecht).

[28-3-1997]

Uit de foto blijkt wel dat hier absoluut niets groeit. De droogte is een groot probleem en ook het vee lijdt daaronder. Ook de visstand loopt terug.
De Lonely Planet meldt wat cynisch dat als de mensen hier van vis leven het, gezien de prijzen van souvenirs, boot, foto's, etc., wel gerookte zalm en kaviaar moet zijn.

[28-3-1997]

Foto: vanuit El Molo rijden wat mensen mee naar Loiyangalani.

Onze twee medepassagiers zijn aardige mensen maar met een afwijkend eetpatroon. Gisteren vroeg X wat de maaltijd ging worden nadat we om twaalf uur 's avonds aankwamen. De chauffeur vertelde hem dat er gebrek aan groente was omdat ze de hele dag door de wortelen en tomaten uit de groentekrat zaten te snoepen. De andere 'mama' en 'papa' (wij dus) deden dat niet! Zo'n krat in korte tijd leegeten is des te verwonderlijker als je als man eerst als lunch al 16 boterhammen eet en als vrouw van alle, ook voor anderen, klaargemaakte boterhammen het beleg afhaalt en opeet.
In de volgende dagen zal nog blijken dat het aanspreken op dit gedrag door de chauffeur niets uithaalt.

Vandaag staat er een barbecue met geit op het programma. Er blijkt echter geen geitenvlees te koop te zijn. Volgens de een omdat het Goede Vrijdag is en volgens de ander omdat ze de geiten vasthouden totdat ze na de regentijd vetter zijn. Zebra weet wel een kip te kopen, volgens hem een 'natural chicken', met als kenmerk dat het vlees taai blijft hoelang je het ook kookt.