[30-3-1997]

Foto: hier dreigt het nog.

Van Baragoi is de planning om in één dag via Maralal naar Lake Baringo te rijden. Een erg lange rijdag. De ochtend daarna kunnen we dan de boottocht, volgens contract inbegrepen bij de prijs, over het meer maken. Klinkt mooi, maar ook dit pakt anders uit.
Als we vertrekken uit Baragoi begint het te regenen en dat blijft zo. We rijden ongeveer een uur en dan bij een helling naar boven loopt Bertus' neefje vast in de spekgladde modder. Na een uur is er nog weinig gebeurd, na twee uur ook, na drie uur ook en na vierenhalf uur staan we eindelijk bovenaan het hellinkje van tweehonderd meter. Er komen nog veel meer hellingen en wij, inclusief Eddy, de chauffeur, vrezen Maralal niet te halen, laat staan het meer. De aardappels die eigenlijk voor de lunch waren, bewaren we voor als we Maralal niet halen en er wordt ook een kip gekocht.

[30-3-1997]

Als de regen echt losbarst maken we van een vuilniszak een poncho. Onze rugzakjes pakken we ook goed in. Met de slaapmatten lukt dat niet; het schuimrubber is nu volledig doorweekt.

[30-3-1997]

's Middags wordt het wat droger en later echt droog. We blijven wel af en toe steken, maar nooit lang. Zo halen we toch nog om half acht 's avonds Maralal. Daar zou volgens afspraak Jimmy van Dreamland Truckers staan om het stel uit Israël vanaf Maralal rechtstreeks naar Nairobi te brengen.
Verder heeft Jimmy geld voor Eddy bij zich voor eten, benzine e.d. Door de reparatie aan de truck zijn de kosten hoger dan verwacht.

Natuurlijk is er geen spoor van Jimmy gesignaleerd in Maralal. Jimmy is allang gevlogen met ons geld, die zien we nooit meer terug.

[30-3-1997]

De tenten zijn nat, de schuimrubbermatrasjes hebben zich in de lekkende truck volgezogen met regenwater en we weigeren in een lekkende tent op een soort natte spons te gaan slapen. Eddy regelt een hotel in Maralal. Er is één kamer met twee bedden en één eenpersoonskamer. Eddy vindt dat de oude papa (Rik) met zijn mama (ik) zonder discussie recht heeft op de twee bedden. In Afrika heeft men respect voor ouderdom. Wij tossen er met de anderen om en 'winnen' de tweepersoons.

[30-3-1997]

Na het diner om half twaalf, de 'natural chicken' heeft uren nodig voordat hij nog wel taai, maar eetbaar is, wil Eddy ons apart spreken. Al snel wordt duidelijk waarom. Nu Jimmy niet met geld op is komen dagen, is Eddy platzak. De tank is leeg, hij heeft geen geld voor eten. Kunnen wij hem 3.000 shilling (= fl 100,-) voorschieten, dan krijgen we het in Nairobi terug. We kijken elkaar wat radeloos aan: als we geld geven worden we waarschijnlijk weer opgelicht, geven we geen geld, komen we met een lege tank niet ver.
In ruil voor Eddy's ID-kaart en rijbewijs besluiten we 1.000 shilling - meer hebben we niet - te lenen en later $40 te wisselen. Het wisselen zal moeilijk worden, in Kenia viert men morgen Tweede Paasdag en de banken zijn dicht.

[31-3-1997]

Volgens afspraak staan we om zes uur klaar voor vertrek, maar de crew blijkt nog te slapen. Het Israëlische stel blijkt al vertrokken te zijn en ze hebben de gezamenlijke drie broden (drie broden!) meegenomen voor onderweg.

Deze laatste dag beginnen we met de truck van het hotelterrein te duwen, omdat hij niet wil starten, maar verder gaat de reis voorspoedig.
Lake Baringo ligt schitterend, we genieten van de uitzichten en staan om twee uur bij het meer. Wisselen lukt alleen tegen een slechte koers en Eddy weet niet beter dan dat we de boottocht zelf moeten betalen, terwijl we een 'contract' hebben met een inclusieve boottocht. Voor ons allebei is nu de maat vol. We wisselen alleen als Eddy het koersverschil voor zijn rekening neemt en gaan dan maar niet met de boot. Onverrichterzake gaan we bij het meer weg, richting Nairobi, waar we om twaalf uur 's nachts aankomen. Jammer, erg jammer van Lake Baringo, maar verder hebben we een schitterende week gehad en Afrikaanser had de tocht niet kunnen zijn.

Op de camping in Nairobi denken we in onze truck Bertus te gaan slapen, maar daar ligt de nieuwe chauffeur al. De kamertjes zijn bezet, maar we mogen op de vloer van het restaurant gaan liggen.

[1-4-1997]

Foto: laatste deel van Turkana trip, richting Nairobi, 31-3-1997.

We verwachten eigenlijk niet dat Eddy vanmorgen langs zal komen om het geleende geld terug te brengen voordat we met de truck definitief vertrekken. Maar, hij komt samen met Zebra en we nemen zeer vriendelijk afscheid. Hij gaat nu bij Jimmy verhaal halen, maar we verwachten dat Eddy aan het kortste eind zal trekken.