[16 en 17-4-1998]

Foto: waterverkoper in Aleppo.

Op woensdag 16 april rijden we van Goreme via Nevsehir, Nigde, Adana, Iskenderun en Kirikhan naar Reyhanli. Donderdag de 17e passeren we de grens Turkije-Syrië.

De grens Turkije-Syrië gaat erg soepel en we rijden door naar Aleppo. Aleppo is vooral bekend om zijn levendige souk (= ong. markt) met kronkelige straatjes, kleurige stalletjes en Arabische mensen. Helaas, helaas, wij zijn net op vrijdag in Aleppo, de biddag en vrije dag voor de Moslims. De souk is zo doods als wat, en doet denken aan de Kalverstraat op zondagmiddag^*. Geen sterveling op straat, en alle winkels afgesloten met rolluiken. We laten de souk dus maar voor wat het is, en gaan naar de citadel, de moskee en de Armeens Orthodoxe kerk. In de kerk zijn ze druk bezig met de voorbereidingen van een speciale viering. De kerk staat vol bloemen, het altaar ligt helemaal vol met rode bloemen en de kerk zit vol mensen. Een soort uit de kluiten gewassen padvinders zijn verantwoordelijk voor de organisatie van bloemen (veel kerkgangers geven bloemen af), kaarsen en zitplaatsen. Ook wij mogen gaan zitten. We vragen wat er gevierd wordt, maar komen niet verder dan ‘Sada’ of ‘Sala’ wat ons niets zegt. We blijven even zitten kijken, en zien de priester en zijn maat binnenkomen. De helper heeft een prachtig rood pak aan. Aan de priester zie je meteen dat hij van de Orthodoxe tak is. Een heel erg zwart habijt, een zwarte pet met een soort sluier (een soort ouderwetse nonnenkap, maar dan met een ronde pet), vriendelijke wijze-vader ogen achter grote hoornen bril en een prachtige grijze baard. Orthodoxer kan niet.
Mijn buurvrouw spreekt Engels en zij vertelt dat ze Goede Vrijdag vieren. De Orthodoxen doen dat kennelijk één week later, dat hadden we zelf nooit kunnen bedenken. Wij verlaten de kerk (die trouwens erg mooi is) voordat de mis begint.

^* Noot: Ja, dit is uit de tijd van vóór de koopzondagen!