[13-12-1998]

Zondag 13 december vertrekken we vanaf Auckland opnieuw voor een eiland, Great Barrier Eiland. Alle informatie die we over de reis daarheen gekregen hebben, blijkt niet te kloppen. De boot vertrekt niet om half 12, maar om 11 uur. Gelukkig horen we dat op tijd. De overtocht zo merken we onderweg duurt geen twee uur, maar vierenhalf uur. De buspas die we voor op het eiland hebben, geeft je weliswaar recht op vervoer, maar veel beperkter dan voorgesteld. Dankzij een zeer behulpzame en goedwillende chauffeur wordt dat probleem soepel opgelost. Aangezien wij de enige passagiers zijn die zelf ideeën hebben over wat we willen, en de rest afwacht wat er gebeurt of alleen meegaat als de bus naar het strand gaat, richt de bus zich grotendeels naar onze wensen.
Ernstiger is het feit dat de boot die we voor dinsdag terug naar Auckland hebben, helemaal niet bestaat. De eerstvolgende boot gaat pas op woensdag, als wij op het vliegveld moeten zijn. Ook hiervoor is een oplossing: we gaan dinsdag met het vliegtuig (dat wel echt gaat) terug.
Het als ‘uitstekend’ omschreven restaurant dat bij het hostel hoort, bestaat niet, en heeft nooit bestaan. Als we de eigenaar er op wijzen dat er toch op papier gedrukt staat dat er een restaurant is, is de laconieke reactie: “Nou ja, dat is dan fout dus”. Zo’n reactie is niet verwonderlijk als je nagaat hoe onvoorstelbaar vaak de (vooral gedrukte) informatie fout is. Ook al is de winkel dicht, aan eten komen we nog wel. We lopen naar het dichtstbijzijnde restaurant: 5 km van het hostel vandaan.

[13 t/m 15-12-1998]

Great Barrier eiland zelf is prachtig. Veel inheems bos, veel vogels en schitterende wandelmogelijkheden. We genieten deze paar laatste dagen dan ook volop. Rust, ruimte, mooie natuur, veel vogels, schitterende uitzichten over het eiland, de kust, de zee en de witte stranden, en heerlijk wandelen. Wat wil je nog meer.

[14-2-1998]

Foto: een deel van de weg is verzakt zoals we dat alleen in Zaïre zagen.

We maken een leuke wandeling naar de top van Mt. Ahumata, zonder steile wanden, maar wel met moeilijk passeerbare plassen. Ook is het pad of de weg af en toe behoorlijk verzakt. We wandelen ook nog naar de Hot Springs. Verschillende afdalingen zijn aan de steile kant, maar de ondergrond is gelukkig droog. Zou het geregend hebben, dan waren we af en toe getracteerd op een glijbaan.

[15-12-1998]

Foto: tijdens de laatste wandeling op Great Barrier Island.

Op 15 december maken we op Great Barrier Island nog een wandeling naar Medlands Bay en Needle Rock. Daarna worden we weggebracht naar het vliegveldje van Claris, dat bestaat uit een houten keet. We vliegen naar Auckland waar we nog een nacht blijven slapen.
De volgende dag, 16 december, vertrekken we uit Auckland richting Los Angeles. We stijgen om ongeveer 2 uur op en we zijn op Raratonga om 10 uur ’s avonds, alleen is het daar weer 15 december. We zijn namelijk de datumgrens gepasseerd en de dag die we in juni ingeleverd hebben, krijgen we nu terug.

Op onze gratis extra dag, zien we de halve wereld. Eerste stop is Fiji, tweede stop Raratonga en daarna Tahiti. In Los Angeles komen we volgens de planning om half 2 ’s middags op woensdag de 16e aan. Een half uur eerder dan we dezelfde dag (!) uit Auckland vertrokken. Onze reis had dus in veel minder tijd gekund dan de ruim twee jaar die we nu onderweg zijn. Goed we zien niet veel van Fiji, Raratonga en Tahiti, maar thuis kan je toch pochen dat je er geweest bent.