[17-8-1998]

In de King’s Canyon, een prachtig gebied met ontzettend rood verweerde loodrechte wanden, maken we ook een wandeling. Het is maar 6 km en we doen er toch 3,5 uur over, niet alleen vanwege de hoogteverschillen, maar ook omdat we op verschillende punten de tijd nemen om de canyon te bekijken.

[17-8-1998]

Tijdens de wandeling in de King's Canyon maken we een steile afdaling naar de Garden of Eden, een meertje tussen de rotsen met enige begroeiing.

[17-8-1998]

Na de King's Canyon is het nog ruim drie uur rijden over wasbord-wegen naar Wallace Rockhole (ook wel Wallace Waterhole genoemd).

Aboriginals

In Wallace krijgen we een uitleg van Leo, een Aboriginal over de rotstekeningen en gravures die bij zijn dorp in de buurt zijn. Leo en de mensen van zijn volk (de Arrernte groep) heeft via de landrechtenclaim het land teruggekregen dat vroeger aan zijn volk toebehoorde. Het verhaal rondom de Aboriginals is niet erg vrolijk. In het verleden zijn de mensen verschrikkelijke dingen aangedaan door hun land (het belangrijkste dat er is voor een Aboriginal) af te nemen, ze af te slachten en drank en ziekten over te brengen. Daarna zijn o.a. door de missie met de beste bedoelingen heel verkeerde dingen gedaan, omdat ze niets van de Aboriginals en hun cultuur afwisten.
Daarnaast zijn in een poging om de Aboriginals te ‘civiliseren’ kinderen uit gezinnen weggehaald en ondergebracht bij blanke gezinnen om ze beschaving bij te brengen. Dat is nog doorgegaan tot de zestiger jaren. Toen goedbedoeld, maar natuurlijk uitgelopen op een ramp. Het is natuurlijk niet terecht om de huidige generatie blanke Australiërs de misdaden van hun voorouders aan te rekenen. Toch schijnen de Aboriginals een soort uitkering te krijgen om de ellende uit het verleden te compenseren. Verder hebben veel Aboriginals via de landrechtenclaim hun grondgebied teruggekregen. Volgens Leo willen alle Aboriginals graag terug naar de grond van hun stam en voorouders. Naar ons idee kan dat niet zo’n waarheid zijn. Een in de stad opgegroeide jongen zal toch behoorlijk om moeten schakelen naar het traditionele leven in het midden van de woestijn. Daarnaast willen ze, weliswaar op een andere manier dan vroeger want de tijd is nu anders, hun traditionele leven met hun eigen riten weer gaan leven. Dat klinkt niet echt realistisch. Aboriginals zijn Australiërs die in Australië leven, en niet een soort geïsoleerde eilandbewoners. Voor de regering komt de landrechtenclaim niet zo slecht uit. Mensen waarvan je niet weet wat je er mee aan moet, stuur je met wat geld naar een plek waar je zelf toch niet zoveel mee kan. Wat er van hun terecht komt, interesseert ze voor geen meter. Voor de buitenwereld gedraag je je bovenmatig netjes: land en geld geven, daar kan toch niemand kritiek op hebben.

Racisme

Qua racisme kan Australië meedingen naar de eerste prijs. Vrijwel iedereen heeft een afkeer van Aboriginals. Ze zijn eigenlijk van mening dat de enige goede Aboriginal een dode Aboriginal is, omdat die van die leuke cirkeltjes en emoe-poten op de rotsen heeft geschilderd, en daar zit handel in. Aboriginals vinden ze vies, lui, dronken en ze krijgen nog geld van de regering van hun belastingcenten toe. Dat laatste is natuurlijk ook geen goede maatregel. Van geld krijgen zonder er iets voor te doen en zonder dat duidelijk is dat ze zelf geen geld kunnen verdienen, zijn weinig mensen beter geworden. De dronkenschap zien we zelf vooral in de steden overal om ons heen. Het is echt walgelijk, je ziet de mensen stomdronken rondstrompelen, of in groepen wat wezenloos zitten of ruzie maken. Een positief beeld van de Aboriginals levert dat voor een bezoeker zoals wij niet op. In Alice Springs moeten we met een taxi van het hostel naar het restaurant heen en weer. Jonge Aboriginals schijnen ’s avonds geregeld toeristen lastig te vallen.

Andere tijdrekening?

In Leo’s dorp lijkt alles wel aardig te lopen, met een gemeenschap van meer zelfbewuste mensen. Leo is een goede verteller en een verstandige man. Toch zijn we bij de gravures die hij laat zien verbaasd. In de droge woestijn is het hard werken, voedsel is schaars en er is weinig tijd voor arbeidsintensieve rotsgravures. Die zijn, volgens Leo, dus gemaakt in de tijd dat het gebied met regenwoud begroeid was, en er voedsel in overvloed was. Klinkt plausibel ware het niet dat het regenwoud al 200 miljoen jaar verdwenen is. De mensheid is volgens ‘onze’ wetenschap toch beduidend jonger. Een gestoorde gids in Afrika die gaat stampvoeten als je twijfelt aan zijn 6000 miljoen jaar is tot daar aan toe, maar Leo verbaast ons. Als je zelf een computer hebt, en de klanten in je winkel met een pinpas kunnen betalen, kan je toch niet alle wetenschappelijke feiten afdoen als 'een andere religie'^*. Intrigerend, dat wel.

^* Note: Ook bij ons op de Veluwe zijn er nog mensen die menen dat de aarde 6000 jaar geleden ontstaan is, dus we moeten Leo ook zijn tijdschaal gunnen. Een ieder heeft recht op zijn eigen wetenschap, los van de feiten.