[13-8-1998]

Foto: raketten en vliegtuigen in Woomera.

De laatste twee dagen naar Alice Springs zijn lange rijdagen, waarin we ong. 1300 km woestijn doorkruizen via de Stuart Highway.

[13-8-1998]

Zo’n 100 km voor Coober Pedy slaan we af naar wat eens een geheim Amerikaans onderzoekscentrum is geweest. Het hele gebied rondom Coober Pedy en dus ook de weg naar het onderzoekscentrum is verboden gebied. Je mag er (vanwege de opalen) niet zomaar in. Ons bezoek aan het Amerikaanse centrum is dan ook niet officieel met risico van een boete. Het verlaten en vervallen onderzoekscentrum heeft een hele vreemde sfeer om zich heen hangen. Officieel bestaat het centrum (dat Mericano o.i.d. heet) niet, en niemand weet wat er ooit onderzocht is. De meest aanvaarde theorie is dat er onderzoek gedaan werd naar buitenaardse wezens. In 1975 is het centrum door alle onderzoekers van de ene op de andere dag verlaten met achterlating van alle spullen. In een soort laboratorium hangen nog de afzuigbuizen, in het kantoor staan nog stoelen. In de barakken waar de onderzoekers woonden, staat nog hier en daar een verdwaald bed of verdwaalde kast. De bar van de kantine heeft nog steeds een werkend rolluik en kan nog gewoon ’s avonds sluiten. Vrijwel alle ramen zijn ingegooid en op het dak van het gewezen laboratorium staan de meest ingenieuze instrumenten met een soort schotelantennes, spiraalvormige metalen apparaten en nog veel meer ingewikkelds. Niemand van ons heeft enig idee wat de instrumenten doen, of waar ze voor zijn. De normale bruikbare dingen zijn grotendeels verdwenen en hebben een nieuw tehuis gevonden bij de bewoners van Coober Pedy. Eén van de meest merkwaardige plaatsen die we ooit gezien hebben.

[13-8-1998]

Coober Pedy zelf mag ook gerust merkwaardig genoemd worden. Het is destijds opgezet als tijdelijke verblijfplaats voor de opaalzoekers. Nu na 50 jaar bestaat het nog steeds, en veel mensen wonen er al veel langer dan ze ooit van plan waren. Aangezien de temperatuur niet echt aangenaam is: 55º op hete zomerse dagen en nachtvorst tijdens winternachten, wonen veel mensen ondergronds. Het huis wordt in een heuvel uitgegraven, en binnen is het dan altijd zo rond de 23º. Alleen de ingang van de huizen is te zien, en eigenlijk zie je in eerste instantie nauwelijks of een heuvel bewoond is. Het gemakkelijkst zie je dat nog aan de antennes die op de top van de heuvel staan. De meeste gewone heuvels hebben nu eenmaal van nature geen antennebegroeiing.

[14-8-1998]

Foto: de entree van Heinrichs verblijf.

’s Morgens maken we een tour door Coober Pedy en het opaalmijnen gebied. We maken kennis met wat excentrieke inwoners van de stad. De eerste is de man in de caravan. Hij woont al jaren in de caravan, geeft al zijn geld uit aan schotelantennes, en doet de hele dag niets anders dan televisie kijken. Hij schijnt alle kanalen uit de hele wereld te kunnen ontvangen.
Nummer twee is Heinrich. Heinrich verzamelt. Niet iets speciaals, maar alles. Blikjes, windmolens, verkeersborden, lege olievaten, flessen enz. Verzin iets, en Heinrich heeft het. Zijn verzameling is uitgespreid over de heuvel waar Heinrich’s ondergrondse huis is, en zijn ‘tuin’ is erg vol.

[14-8-1998]

Nog iets merkwaardiger is Crocodile Harry. Crocodile Harry is vroeger krokodillenjager op de Daintree River geweest, en heeft daarna zijn geluk in Coober Pedy geprobeerd. Harry is excentriek, alcoholist, verzamelaar van damesondergoed, kunstenaar en niet veilig voor vrouwen. Op dit moment valt er weinig van Harry te vrezen, hij is herstellende van een operatie en tamelijk uitgedoofd. De kunst van Harry laat zijn rijke fantasie en zijn obsessie voor vrouwen zien. Bijzondere mensen in een bijzondere stad.

[14-8-1998]

Ook op het kerkhof zie je vreemde dingen. Wat te denken van een grafsteen in de vorm van een biervat met de tekst “drink er één van mij”. Ook daar zit weer een heel verhaal achter.

[14-8-1998]

We mogen in het opaalmijnen gebied zelf opalen zoeken. Niemand vindt iets meer dan kleine stukjes gewone opaal die niets waard zijn. Maar na even zoeken krijgt iedereen iets fanatieks en hebberigs over zich en alle kleine stukjes opaal worden trots meegenomen.