[12-6-1998]

Vrijdag 12 juni vliegen we van Auckland (Nieuw Zeeland) naar Cairns. De aankomst op het vliegveld is al meteen prima. Terwijl we opgesteld staan om te wachten op de shuttle bus naar de stad, komt er toevallig een busje aanrijden van ons hotel om twee andere gasten op te pikken. Natuurlijk mogen wij ook mee, en zo zijn we supersnel bij ons hotel dat 3 à 4 km buiten de stad ligt. Klinkt onhandig, maar er is een uitstekende busservice naar de stad.
Onze eerste actie die middag is het openen van een bankrekening, zodat we ter plekke steeds geld op kunnen nemen en niet met een grote bult geld rond hoeven te sjouwen. Dat lukt allemaal prima, zodat vrijdag al in Nederland het geld richting Australië gestuurd kan worden.
De rest van de middag besteden we aan het verzamelen van foldertjes over interessante plaatsen, vervoersmogelijkheden (“U kunt het beste een auto huren”. “Ja, maar wij rijden geen auto”. “Oh, ???……”. Diepe stilte…, verbijstering, we behoren tot een bijna uitgestorven soort), gidsen van hostels, enz. enz.

[13-6-1998]

Vandaag doen we nog een klein rondje stad, maar voor de rest is dit een studiedag. Aan het eind van de dag weten we:

• dat we het traject Cairns => Sydney => Adelaide => Alice Springs => Darwin met de Oz-bus gaan doen,
• dat we eerst nog een paar dagen rondom Cairns dingen gaan doen, en
• dat vier maanden te kort is voor heel Australië

We zullen heel veel moeten strepen in de lijst met dingen die we willen doen. Voor Australië kun je beter vier jaar uittrekken.

[14-6-1998]

Zondag 14 juni gaan we naar het Groot Barrier Rif. We varen naar twee verschillende plaatsen, waar je kan snorkelen en met de glasbodemboot kan. Je kan ook duiken, maar wij tekenen alleen in op de duikdemonstratie. Ons snorkelavontuur is wel leuk om te vertellen. Het mag ondertussen duidelijk zijn, dat wij op sportief gebied niet geweldig presteren, en ook vandaag worden we niet de gevierde avonturiers op de boot. Alleen de snorkel om, zittend op het droge geeft je het gevoel dat je gaat stikken. Ademen door je neus kan niet, dus je moet door je mond ademen, en daar zit dan zo’n onbetrouwbaar pijpje met een mondstuk in. Daarnaast moet je flippers aan, zodat de altijd betrouwbare voeten angstwekkend onzeker worden. Zelfs als je je daar overheen zet, blijven genoeg gevaren over. Je moet de volle zee in, en er is geen veilige bodem waar je op kan staan of iets waaraan je je vast kan houden. Stikkend vanwege de snorkel en flipperend met je voeten, zal je moeten zwemmen. Tot overmaat van ramp zijn er in de zee behoorlijke golven waar je in mee moet zwemmen. Golven hadden we zo op volle zee niet echt verwacht. Het zijn ook echt gemene golven. Je ziet ze uitkijken naar onervaren snorkelaars, om bij die gauw over het luchtpijpje te spoelen. Afgezien van omkleedtijd en de tijd die we op het duikplatform nodig hebben om moed te verzamelen, duurt ons snorkelavontuur erg kort. We schatten het op hooguit 2 minuten. Vanaf het platform zwemmen we direct naar de veiligheid van het trappetje.

Verslag van ons overleg:
Rik: “Eng hè”
Ik: “Ja, doodeng”
Rik: “Ik wil eruit”
Ik: “Ik ook, ik durf helemaal niet”
Aldus besloten. Aan de andere kant van de boot ligt de glasbodemboot net klaar om te vertrekken. Een veel beter plan. Die tocht is prachtig. We zien koralen met de meest schitterende kleuren, enorme schelpdieren van meer dan 1 meter, anemonen en alle prachtige gekleurde vissen die de boeken je beloven. Een enorme zeeschildpad geeft ook nog een show. Werkelijk adembenemend (maar nu minder angstwekkend adembenemend) mooi. Zelfs na twee ritten glasbodemboot zou je nog langer willen.

Bij de tweede stop (we hebben ons alweer omgekleed) hebben we geen van tweeën lef genoeg om nog een snorkelpoging te wagen. De duikdemonstratie blijkt in te houden dat je zelf moet duiken, dat slaan we maar over. Op de terugweg wordt achter de boot een net uitgegooid voor ‘Boomnetting’. De bedoeling daarvan is dat je je vasthoudend aan het net achter de boot aan laat slepen. De boot vaart afwisselend hard (golven over je hoofd) en langzaam (lijkt ongeveer leuk). Jullie mogen driemaal raden: inderdaad ook met het boomnetten doen we niet mee. Maar eerlijk is eerlijk: we hebben het snorkelen geprobeerd, en dan mag het ook best niet lukken. De dag is met alles wat we wel zien en doen toch erg geslaagd. En snorkelen gaan we nog een keer proberen^* als we vanaf het strand het water in kunnen.

^* Noot: het is er in 2023 nog niet van gekomen, en dat zal wel zo blijven.