Foto: het V&A Waterfront in Kaapstad met de Tafelberg op de achtergrond.

[6-10-1997]

Naar Schiphol met de trein. Met Sabena naar Brussel gevlogen en daar overgestapt voor de nachtvlucht naar Johannesburg. Daar weer overgestapt naar Kaapstad, maar dan is het inmiddels dinsdag de 7e.

[7-10-1997, Kaapstad]

Aankomst in Kaapstad

Vanmiddag en morgen zijn we druk met uitzoeken wat we willen doen, en hoe we dat kunnen doen. Door Zuid Afrika reizen we met z’n tweeën en niet met een reisorganisatie, dus vervoer e.d. moeten we zelf regelen.
Als we vertellen dat we rond willen reizen, maar geen vervoer hebben, veronderstellen ze direct dat we een auto willen huren. Als we dan uitleggen dat we ook vervoer nodig hebben omdat we geen auto rijden, worden we aangekeken alsof we een soort prehistorische dieren zijn.

[8-10-1997, Kaapstad]

Plannen maken

Nog meer informatie verzameld over tours, bussen, e.d, waarbij we vooral goed geholpen worden door Tracy van Astor's Backpackers.
Het is een flink gepuzzel om het programma dicht te timmeren. Namibië moet afvallen: de datums sluiten niet goed aan, of ze doen teveel dingen die we niet zo snel alweer voor de tweede keer willen doen, of de tijdsduur is te lang.
Uiteindelijk besluiten we om met de Baz Bus te vertrekken naar Hermanus en vanaf daar de komende weken langzaam aan naar Johannesburg te gaan. Vanaf daar regelen we een trip met Livingstone Trails naar het Kalahari Gemsbok Reserve (Tegenwoordig heet dit Kgalagadi Transfrontier Park). Vervolgens willen we via Northern Drakensberg en Durban terugkeren naar Kaapstad en daar nog een paar dagen in de omgeving doen. Vanuit Oudtshoorn zullen we proberen Graaff Reinet en het Karoo National Park te bezoeken. Voor deze twee dingen is zo te zien niet veel belangstelling en dus weinig georganiseerd.
Het plan is pas om vier uur rond en het daadwerkelijk boeken van de Kalahari trip lukt niet meer zodat we dat en route zullen moeten doen, wat lastig is voor de aanbetaling.

De tickets voor de Baz Bus regelen we bij Tracy en geld wisselen we bij een kantoortje waarbij we veel Franse bejaarden voor ons hebben. Het cliché dat Fransen alleen Frans begrijpen, wordt bewaarheid. Als de kassier zegt 'Hundred dollars', toch niet de meest ingewikkelde zin, is de enige reactie 'Je ne comprends pas.'

Als we bij het V&A Waterfront gegeten hebben, moeten we nog een stukje over een vrij stil stuk lopen. Daar steken twee jongens de straat over die ons wel erg dicht volgen. Gelukkig zijn we snel bij het hotel met een bewaker bij de poort.