Naar Mlilwane (Swaziland)

's Middags gaan we met met de Baz bus van Kwambonambi naar Mlilwane, een rit van 5,5 uur. Er zijn verhoudingsgewijs veel agenten en militairen in St Lucia op straat. Volgens een medereiziger is hier ongeveer een week geleden een Ierse priester doodgestoken die hier al veertig jaar werkte, omdat hij zijn auto niet wilde afgeven.
De grensovergang Zuid Afrika - Swaziland gaat soepel. Wel een formuliertje invullen, maar daar wordt nauwelijks naar gekeken. Via Manzini, de tweede stad van Swaziland, rijden we naar Mlilwane. Onderweg zien we duidelijk meer hutjes, in tegenstelling tot huizen, dan in Zuid Afrika. Het landschap is afwisselend: licht golvend, af en toe dichte struiken, akkertjes, hippo-waarschuwingen.

De Sondzela Lodge ligt in het Mlilwane Wildlife Sanctuary, maar dat is bij aankomst in het schemerdonker nauwelijks nog te zien. Toen we van de week wilden reserveren, was er alleen plaats voor vanavond en anderen kregen te horen dat alles vol was. Vanavond kunnen we echter direct een extra nacht bijboeken en ook voor de andere passagiers is plaats.
Elk hostel heeft zo zijn eigen regels. Nergens mag je binnen roken, maar hier mag je binnen ook geen schoenen aan. Bovendien kun je hier het keukengerei alleen tegen een waarborg gebruiken. Tegen inlevering van je paspoort of 40 Rand krijg je een emmer met vier borden, mokken, schaaltjes, bestek, e.d. Het restaurant is in het Main Camp, maar dat is een paar kilometer verderop en 's avonds niet te voet bereikbaar (het is immers een wildreservaat).

Wild in Mlilwane Wildlife Sanctuary

[30-10-1997]

Foto: een wel erg tamme kraanvogel.

's Ochtends wandelen we eerst naar het Main Camp. Daar doen we ruim twee uur over via blubberige paden met diepe erosiegeulen. Vooral op het laatste stuk is er begroeiing met hoge varens. Veel wrattenzwijnen onderweg, wat impala's, een enkele kudu en wildebeest.
Het Main Camp maakt op het eerste gezicht een troosteloze indruk en de verwachte georganiseerde activiteiten zijn niet direct te vinden. Als je wat vraagt, zeggen ze dat je inderdaad kan wandelen, maar verdere toelichting hebben ze niet. Als de manager komt, brengt deze wat schot in de zaak. Hij regelt een gids voor een guided walk van twee uur. De gids is erg aardig, wijst alle grote dieren aan, en ziet daar ook veel van. Alle vogels kleiner dan een struisvogel negeert hij systematisch. Hij wacht wel geduldig tot wij uitgezocht zijn in de vogelgids, en knikt vriendelijk als we het plaatje laten zien. Wel laat hij ons het hol van het wrattenzwijn zien, ook leuk.

Op de website van het park vind je meer informatie.

wrattenzwijn

springbokken

impala's

rustboom voor vogels

Gamedrive met Baobab

[30-10-1997]

Foto: gnoe en twee zebra's.

Voor 's middags kunnen we een gamedrive regelen. We kunnen met z'n tweeën in een jeep, maar moeten dan wel ook de derde plaats betalen. Oké. Even later verandert het plan. We kunnen met een Nederlandse groep mee. Dat blijkt, net als in Graaff-Reinet, weer een Baobab-groep te zijn. Aardige mensen, maar de tourleider is van het type regelneef, vooral van het regelen van open deuren. Zo komt ie vertellen dat we wel af en toe van plaats moeten wisselen omdat hij anders problemen met de groep krijgt. We maken de gamedrive in mooi avondlicht en zien weer veel: zebra's, wildebeesten, impala's, nyala's, kudu's, wrattenzwijnen, een krokodil, twee hippo's in de verte. De zonsondergang zien we vanaf een uitzichtpunt op een bergje.

landschap in Mlilwane

schemering

zonsondergang

Manager danst mee

[30-10-1997]

Vóór de gamedrive heeft de camp-manager beloofd ons weg te brengen naar het hostel, omdat de laatste shuttlebus al vertrokken is als we terugkeren van de gamedrive. Dit betekent wel dat we verplicht naar de Swazi-dansen moeten kijken waar hij zelf ook aan mee doet.

naar volgende pagina:
volgende: naar Mbabane