Foto: de haven van Kaapstad.

[13-11-1997]

Vandaag vertrekken we uit de Sani Lodge en is het ineens stralend blauw. De lodge brengt ons naar Underberg en daar stappen we op de Interstate bus. Het is een oude bus die bij elke plaats voor een groot deel leeg stroomt en weer vol loopt. Voorin de bus zit een dikke vrouw die appels en bananen verkoopt en grote flessen Castle bier uit een met ijs gevulde koelbox.
In Kokstad stappen we weer in de Baz Bus voor de rit naar Port Elizabeth. Rond Butterworth komen we in een hevig onweer met spectaculaire bliksemflitsen. Pas rond 21.30 komen we in Port Elizabeth aan.

[14-11-1997]

Lange rit naar Kaapstad

Vandaag hebben we een lange rit terug naar Kaapstad. De chauffeur van de minibus rijdt met veel bravoure zodat je van links naar rechts schiet op de krappe bankjes. In Oudtshoorn wordt het stuur overgenomen door de man die daar eerder onze mountainbike tocht regelde. Deze rijdt iets minder 'sportief', maar als het donker wordt en het gaat spetteren, zet ook hij de vaart erin. Een invoegende auto ziet hij bijna te laat. De chauffeur van die auto haalt ons in en gebaart woedend. De medepassagier bij ons op de voorbank duikt onder het raam en vertelt later dat de kwade chauffeur met een groot pistool zwaaide!
Pas om 22.00 zijn we bij Astor's in Kaapstad. De telefonisch gereserveerde kamer blijkt niet beschikbaar omdat mensen tegen de verwachting in niet vertrokken zijn. We krijgen nu een kamertje van naar schatting 2 bij 1,8 meter. Na al het gereis en gehobbel van de laatste dagen (eigenlijk al vanaf de terugrit uit het Kalahari Gemsbok Reserve) zijn we aardig gaar.

[15-11-1997]

Dag in Kaapstad

Een nieuwe moneybelt gekocht die we met een hangslotje kunnen afsluiten. In het hostel van Johannesburg of Durban is wat geld uit onze moneybelt verdwenen toen die in de kluis van het hostel lag. De biljetten waren uit twee stapeltjes met paperclip gehaald. Het is een vaker voorkomende truc: je pikt geen groot bedrag, maar haalt een of twee biljetten eruit. De meeste mensen weten toch niet hoeveel ze precies bij zich hebben en een klein verschil valt dan niet op.
Bij het ophalen van de poste restante brieven herkent de vrouw aan de balie ons van de vorige keer dat we brieven kwamen halen en dat terwijl dat al meer dan vijf maanden geleden is.
De betere kamer die Astor's ons gisteren beloofd had voor vandaag, is toch niet vrij gekomen. Morgen zeker(?)
Een kort boottochtje door de haven gemaakt; diverse zeeleeuwen in het vieze water.

[16-11-1997]

Foto: gazon in botanische tuin Kirstenbosch.

We hebben nog een paar dagen ‘overgehouden’ om in Kaapstad wat te kunnen doen.
Vandaag gaan we naar de botanische tuin. De tuin ligt een stuk buiten de stad, en je kan erheen met de zogenaamde ‘hopper-heritage-bus’. Die bus doet een stuk of 5 voor toeristen interessante punten aan (museum, botanische tuin en kasteel e.d.), en rijdt eens in de twee uur.
De bus komt ongeveer 20 minuten te laat, maar dat zijn we van hier al gewend. Waar we nog niet aan gewend zijn, is onze buschauffeur. De buschauffeur maakt op z’n hoogst de indruk zwakbegaafd te zijn. Bijna alle passagiers willen niet alleen heen, maar ook terug met de bus, en willen dus (zoals in de busfolder staat) een retour. Onze chauffeur, die wat ongearticuleerd praat, weigert retours te verkopen. Je kan een enkeltje kopen, en daarmee basta. Aangezien het qua prijs niet uitmaakt, legt iedereen zich schouderophalend bij deze nieuwe huisregels neer.
Wat ernstiger is, is het rijden van de chauffeur. Zelfs wij horen dat de bus giert, omdat hij in de verkeerde versnelling staat. Schakelt hij wel terug of door dan merken we dat goed: de bus komt dan bijna tot stilstand, en schiet daarna opeens met een hik naar voren. Bij stoplichten staan we ver over de streep pas stil, en minstens één stoplicht passeren we terwijl het luid en duidelijk op rood staat.

Onderweg krijgen we ook nog controle. We kunnen gelijk zien dat we met het gezag te maken hebben. Op zijn pet staat ‘Inspector’. Voor het overige komt hij niet veel verder dan de chauffeur, en ook samen komen ze niet uit de ‘enkeltjes versus retour’ vraag. Complimenteus is ‘Inspector’ wel. Als Rik onze kaartjes laat zien, zegt hij 'Thank you, young man'. Dat zeggen ze toch niet meer elke dag!
Tot onze verbazing komen we zonder te verongelukken aan bij de botanische tuin.

Op de terugweg blijken we een andere chauffeur te hebben, waardoor we een stuk geruster terugreizen met ons tweede enkeltje.

Opnieuw regen, dus planetarium

Het begint ook in de botanische tuin alweer snel te regenen en dan maar met de bus naar het planetarium met een film-dia voorstelling op het ronde dak over de Hubble telescoop. Ze hebben een indrukwekkende projector-constructie met tientallen lenzen en stoelen waarin je half achterover ligt.

Kamer toch niet beschikbaar

De betere kamer in Astor's toch weer niet gekregen. De andere gasten waren wel weg gegaan, maar er waren weer anderen gekomen en die hadden de hele nacht niet geslapen, dus ... De goede indruk die we van Astor's hadden bij het regelwerk in oktober, is nu wel verdwenen. Vanochtend zat er kauwgom aan de handdoek. Die had over het metalen voeteneind gehangen en een vorige gast had daar kennelijk kauwgum geplakt die bij het schoonmaken (?) niet is ontdekt.