29-3-1999

De tweede dag is een stuk spectaculairder. Allereerst vliegen we langs de Angel Falls. In het natte seizoen kan je daar met een boot heen, nu kan je er alleen met een vliegtuig langs. De Angel Falls zijn de hoogste watervallen van de wereld en vallen over een afstand van 979 meter naar beneden. Ook de Angel Fall heeft nu weinig water. Het eerste stuk van 100 m. valt er nog een redelijke straal, daaronder zie je alleen een breed uitwaaierende nevel. De vliegtocht is echter meer dan de moeite waard vanwege het prachtige landschap. We zijn weer terug in het Gran Sabana landschap met de verticale tafelbergen. Om daar zo tussen die steile, vlakke bergen door te vliegen is adembenemend.

Waarom Angel Falls?

De Angel Falls zijn niet vernoemd naar een engel, maar naar een mens. Jimmy Angel heeft de watervallen in 1937 ontdekt. Hij was niet op zoek naar een waterval, maar op zoek naar goud. Met zijn kleine vliegtuigje landde hij bovenop de berg waar de waterval vanaf tuimelt. Niet alleen vond arme Jimmy geen goud, maar hij kreeg van zijn levensdagen zijn vliegtuigje niet meer weg uit het moerassige oppervlak van de berg. Pas na 11 dagen zoeken in onherbergzaam gebied was hij lopend terug in de bewoonde wereld. Jimmy zelf is dood (verongelukt met een ander vliegtuigje) maar zijn vliegtuig staat te pronken op het vliegveld van Ciudad Bolivar. Hoe het ooit van de berg gekomen is, vermeldt de geschiedenis niet.

29-3-1999

Na de vlucht langs de Angel Falls landen we in Kavak, waar we te voet een kloof ingaan met aan het eind een waterval. Van te voren begrijpen we zoveel van het verhaal dat we aannemen dat we een zwempak meemoeten. We dachten dat we een boot excursie kregen, maar de informatie is vaag of ontbrekend. Wat we precies gaan doen blijft een verrassing. We gaan lopend op pad totdat we bij het begin van de kloof zijn. In de kloof staat water. Te weinig voor een boot, maar teveel voor met je kleren aan. Gedeeltelijk door het water lopend, en gedeeltelijk zwemmend gaan we door de hele smalle en hoge kloof. Aan het eind is een paradijselijk poeltje waar een echte flinke waterval in uitkomt. Werkelijk heel prachtig. Ook zien we kleine slangetjes in het water; volgens de jeugdige gids een boa-tje. Het is kleiner dan een paling, dus ongevaarlijk. We poedelen terug door de kloof en terug naar Kavak. Vandaar vliegen we in anderhalf uur weer terug naar Ciudad Bolivar.