[15-5-1999]

Foto: caballito's op het strand van Huanchaco.

In Huanchaco dat aan de kust en vlakbij de evenaar ligt is de temperatuur heerlijk en ’s avonds is het zelfs fris. Dat hebben we te danken aan de koude Humboldt stroom, die koele lucht en een altijd wat vage mist veroorzaakt.

Huanchaco is een vissersdorpje bij Trujillo en we blijven hier om naar ruïnes uit de tijd van voor de Inca’s te gaan. Eén dag besteden we aan het bekijken van het mooie koloniale Trujillo en zijn archeologische musea. De andere dag gaan we de Moche-piramiden en de Chimu ruïnes bekijken.

[15-5-1999]

Foto: kleurige gevels in Trujillo.

Vandaag besteden we aan het bekijken van het mooie koloniale Trujillo en zijn archeologische musea. Ook hier is weer veel te zien, maar het meest bijzonder is wel het Cassinelli museum.
Het museum zit achter een benzinestation, en via een soort achterom kom je binnen in een kantoortje. In het kantoortje staat een tafel, een vitrine en een bank. Achter de tafel zit een stoffige, bebrilde man. Op de tafel en in de vitrines staan aardewerk potten (replica’s) die te koop zijn. We vragen of het museum open is. Nu wordt duidelijk waarvoor de bank dient. We moeten gaan zitten en vijf minuten wachten. Als de vijf minuten om zijn, de stoffige beheerder naar de WC is geweest en zijn ijsje uitgepakt heeft, gebaart hij dat we moeten komen. Hij sluit een metalen deur open, en we gaan een smalle trap af. Opnieuw sluit de beheerder een metalen deur open, en dan stappen we binnen in de enige zaal (ter grootte van een slaapkamer) van het privé-museum. Alle muren zijn van onder tot boven voorzien van planken, en in de rest van de kamer staan stellingen met meer planken. Alle planken staan helemaal vol met aardewerk. potten en kruiken, beschermd tegen omstoten, vallen en diefstal door een dradenraster. Zo’n volle kamer heb je nog nooit gezien. Er zijn de prachtigste potten bij uit diverse perioden. Dierfiguren, dubbele kruiken met als voorste kruik een dier, mens of diermens en daarachter een versierde gewone kruik. Kruiken in de vorm van kikkers, slangen, apen en mythische figuren, en onvoorstelbaar veel. De beheerder vertelt dat er in totaal 6000 museumstukken zijn, waarvan er hier 1500 tentoongesteld staan. Er zijn grootse plannen voor een echt museum van vijf verdiepingen, maar het geld daarvoor ontbreekt.
Later horen we dat de eigenaar al 40 jaar verzamelt, door zoeken, maar vooral door aankoop en verhandelen. Het kan niet anders dan dat een deel van de collectie aangekocht is van grafrovers, die in Peru op grote schaal de graven geplunderd hebben voordat de archeologen ze vonden. Door zijn uitgebreide collectie is dit één van de belangrijkste archeologische musea in Zuid Amerika, ondanks zijn wat onbeholpen huisvesting. Een smulmuseum voor de liefhebber!

[16-5-1999]

Foto: Tempel van de Zon.

Vandaag bezoeken we met Michael, onze gids, Moche piramiden en Chimu ruïnes. In de ochtend doen we de piramidevormige Tempels van de Zon en de Maan van de Moche. De Moche cultuur heeft tussen 100 en 700 (na Christus) bestaan, en is vooral bekend vanwege zijn keramiek. Er zijn duizenden potten uit de Moche tijd gevonden; de meeste bewerkt ,o.a. met taferelen uit het dagelijks leven. Aangezien de Moche geen geschreven geschiedenis hebben, geven de afbeeldingen op de potten nog de meeste informatie. Vandaag kijken we niet naar potten, maar naar twee van de tempelruïnes. Degene die we binnengaan bestaat uit zes etages bovenop elkaar. De onderste is de grootste, de bovenste het kleinst, waardoor de piramidevorm ontstaat. De tempel is in zijn geheel van lemen stenen gebouwd, en de muren zijn bewerkt met geschilderde reliëfs. Sommige daarvan zijn gezien de tijd, het materiaal (leem) en alle weersinvloeden (El Niño’s) en aardbevingen opmerkelijk goed bewaard gebleven. De afbeeldingen zijn vooral van mythische half mens-dier figuren met jaguargezichten, slangen en adelaars.

[16-5-1999]

Na de lunch bezoeken we eerst het religieuze monument Huaca del Arco Iris in de buurt van Chan Chan. Een andere naam is Huaca del Dragón. Beide namen zijn ontleend aan versieringen op de muren: regenboog en draak.

[16-5-1999]

Behalve de tempels bezoeken we ruïnes van de lemen stad Chan Chan. Chan Chan is de hoofdstad geweest van het Chimu-rijk. De Chimu hebben hun bloeitijd gedeeltelijk voor en gedeeltelijk gelijktijdig met de Inca’s gekend (ong. 1000-1400). Chan Chan is ongeveer van 1300 en besloeg een oppervlak van 28 km². De stad bestaat uit negen ‘bijsteden’ steeds gebouwd door opeenvolgende heersers en had in zijn bloeitijd 50-60000 inwoners. Wij bezoeken één van de negen complexen van Chan Chan, voornamelijk bestaande uit een soort paleis. We zien de enorme binnenplaats voor ceremonies, een soort vergaderzalen, de soldatenruimtes en het mausoleum. Ook hier weer muurreliëfs, maar bijna allemaal gerelateerd aan de zee (belangrijk voor de Chimu) en de maan. We zien vissen, pelikaanachtige vogels, (vis)netten, volle manen en golven.
In het mausoleum hebben archeologen enorme hoeveelheden begrafenisoffers gevonden zoals juwelen en aardewerk. Daarnaast de overblijfselen van tientallen jonge vrouwen. Kennelijk moest de lange weg naar het hiernamaals ook nog een beetje gezellig blijven voor de overleden heerser. Wat bij Chan Chan nog het meest verbaast, is de grootte van het complex, dat nog steeds maar een deel van de totale stad vormt.