[13-5-1999]

De 12e rijden we vanaf de grens via Tumbes naar Punta Sal. De 13e hebben we daar een rustdag aan het strand. We weten nog steeds niet waarom we een rustdag nodig hebben, bovendien houden we niet van strand, en dit strand is nog erg troosteloos ook. Gek genoeg vinden anderen het wel leuk. Wij vermaken ons vandaag (op het terras, in de schaduw en niet in het zand) met lezen en de rondzendbrief bijschrijven. Wat zullen we morgen uitgerust zijn!

[14-5-1999]

Vanuit Punta Sal, de strandplaats, rijden we verder richting zuiden naar Huanchaco, waar we een paar dagen blijven. Huanchaco is een klein vissersplaatsje vlakbij Trujillo, een mooie koloniale stad met bijzondere archeologische plaatsen.
Met de grensovergang van Ecuador naar Peru hebben we het bananenlandschap ingeruild voor de drogere kustwoestijn van Peru. Naarmate we zuidelijker komen, wordt het eerst nog groene acaciabomen-landschap steeds droger en kaler. Grappig is dat op geïrrigeerde plaatsen het belangrijkste gewas rijst is. De combinatie van woestijn en rijst bedenk je toch niet snel. Onderweg zien we verschillende meren, en we stoppen bij een heel groot meer, dat El Niño heet, en die naam heeft het meer niet zomaar.

[14-5-1999]

Voor de kust van Peru ontmoeten de warme golfstroom van de Stille Oceaan, die vanuit Centraal Amerika komt en de koude Humboldt stroom die vanaf het zuiden komt, elkaar. Waar de koude en de warme stroom elkaar ontmoeten, ontstaat een gunstige situatie voor de ontwikkeling van plantaardig plankton en een voedselrijke zee met veel vis. De plaats waar de twee stromingen elkaar ontmoeten varieert gedurende het jaar. In de zomer (januari - maart) komt de warme stroom verder dan gedurende de rest van het jaar.
Eens in de zoveel jaar houdt de warme golfstroom zich niet aan de regels en komt verder zuidelijk dan hij hoort te doen. Er ontstaan dan abnormaal hoge zeewatertemperaturen, waar veel zeeplanten en -dieren niet tegen kunnen. Het veel aangehaalde verschijnsel van ‘El Niño’ doet zich voor. Er vallen extreem zware regens in het normaal droge kustgebied en berggebied, terwijl andere gebieden extreme droogte te verwerken krijgen. Het El Niño-meer dat wij onderweg zien is gevormd tijdens de meest recente El Niño van ’96 - ’97.
De meeste huizen in dit gebied zijn domweg weggespoeld. Door de regering met hulp van banken zijn uniforme noodwoningen opgetrokken. Ze zien er ook echt uit als noodwoningen, wat het landschap iets triests geeft.
El Niño heet El Niño (het kindje), omdat het meestal rond Kerstmis optreedt. Waarom de warme golfstroom zich eens in de zoveel tijd zo misdraagt, weten de klimatologen eigenlijk niet echt.