[5-2-1999]

Vanaf Paraguay rijden we het volgende land in Zuid Amerika binnen: Brazilië. Eerste bezienswaardigheid zijn de grote watervallen op de grens van Argentinië en Brazilië: Foz de Iguaçu. De watervallen beslaan een gebied van 3 km en er zijn 275 waarvan sommige 80 m hoog zijn. Alsof dat nog niet genoeg is ligt het gebied middenin weelderig tropisch regenwoud waar het wemelt van de kleurige vlinders. Wat ze in de reisgids schrijven is waar. Noch woorden, noch foto’s kunnen de watervallen recht doen. Je moet ze gezien en gehoord hebben.

[6-2-1999]

We bekijken de watervallen één dag vanaf de Braziliaanse kant, en één dag vanaf de Argentijnse kant. Vanaf de Braziliaanse kant krijg je vooral een overzichtsbeeld. Je kan er uren staan kijken naar de enorme watermuur die maar naar beneden blijft storten zonder op te raken. Aan het eind kan je via een pad (brug) over het water tot vlakbij de ‘Gargantua del Diablo’ (=Duivelse Keel) komen. Je staat dan zo dichtbij dat je door het spatwater helemaal nat wordt. Vanaf deze kant kan je helicoptervluchten maken. Dat hebben we tijdens onze vorige Argentinië bezoek gedaan. Erg de moeite waard, maar gezien de prijs gaan we nu niet voor een tweede keer.

[6-2-1999]

De tweede dag doen we de Argentijnse kant, waarbij je veel dichter langs de watervallen komt. Grappig is dat bruggen die 9 jaar geleden niet begaanbaar waren (weggespoeld) nu wel toegankelijk zijn en dat van paden ( bruggen) waar we toen gelopen hebben alleen nog wat stenen pijlers scheefgezakt in het water liggen. Eén stuk kan je nu alleen nog met de boot doen.
Als extra bonus hebben we in Argentinië een gids die alles weet van vogels. Zelfs vogeltjes ver weg in de bomen in Brazilië herkent hij nog. Erg leuk en zo zie je veel.