[17-5-1999]

Foto: slechte weg door kaal landschap.

Vanaf Huanchaco op zeeniveau gaan we langs de kust naar Santa Melania en daar landinwaarts dwars door de Cordillera Negra. Het is een prachtige rit door ruig berglandschap over een weg die soms angstig dicht langs de rand loopt. De dirtroad is erg smal en de rand is op verschillende plekken behoorlijk weggebrokkeld. Er zijn ook veel steile puinhellingen die er instabiel uitzien. Ook diverse steile zandstenen wanden vertrouwen we niet echt, want er zitten overal scheuren in en sommige grote brokken lijken zo maar naar beneden te kunnen komen. Het gebied is uiterst aardbevingsgevoelig en bij een lichte schok zal de schade al groot zijn. Alles onderweg is uniform zandkleurig, zelfs het snelstromende water in de rivier en er is vrijwel geen begroeiing. Zelfs onze Engelse chauffeur zegt na afloop dat het een 'dodgy' traject is.

Onze bestemming is Huarez op 3100 meter, een stad die in het dal tussen de Cordillera Negra en de Cordillera Blanca ligt. Vanuit Huarez zijn ook weer meer dingen te doen dan waar we tijd voor hebben. Wij gaan samen naar de ruïnes van Chavin, de rest van de groep gaat naar een gletsjer. Allebei uitjes van een dag.

[17-5-1999]

Foto: vrouwen in Huaraz.

Ons hotel in Huarez, Edward's Inn, is trouwens wel grappig. Wij zitten in het hotel zelf, maar een deel van de groep zit in een bijgebouw. Als ze aankomen met hun bagage worden ze geweigerd. De deur gaat op slot. Wat is het geval?
Het hotel is eigendom van broer 1, het bijgebouw is van zijn zwager. Sinds het overlijden van vader drie jaar geleden leven de families in onmin met elkaar. Aanleiding voor de vete: de verdeling van de erfenis. Resultaat: een halve groep die met bagage buiten staat. Broer 1 probeert met een ladder achterom het terrein van Zwager via de achtermuur te betreden, wat Zwager weer niet leuk vindt. Uiteindelijk komt Oom Agent eraan te pas om de zaak te sussen, en na vertrek van deze rechtschapen bemiddelaar hebben onze groepsgenoten toch een bed.