[22 t/m 24-3-1999]

Foto: snelstromende rivier bij Presidente Figueiredo, 22-3-1999

Vanaf Manaus kruipen we langzaam aan het bekken van de Amazone rivier uit. In een paar dagen tijd verruilen we het groene bosrijke en natte Amazonedal voor een droger en opener landschap. Geleidelijk aan komen er ook voorzichtig wat heuvels in het landschap. De grens Brazilië - Venezuela gaat erg soepel, en onze eerste stop in Venezuela is in Santa Elena.
In Santa Elena ruilen we onze Braziliaanse reals om in Venezolaanse bolivar. We moeten weer wennen aan grote getallen. Voor 1 US dollar krijg je tussen de 540 en 580 bolivars. We lopen dus nu weer met flappen met 10.000 erop rond. Met geld op zak rijden we verder naar La Gran Sabana, een natuurpark waar we een paar dagen blijven.

25-3-1999

La Gran Sabana is een enorm uitgestrekt, ongerept park met een voornamelijk grasachtige begroeiing.
Het meest in het oog springende fenomeen zijn de zogenaamde ‘tepuis’. ‘Tepui’ is het Indianenwoord voor ‘berg’. De tepuis zijn tafelbergen met een afgevlakte top en steile klifwanden, die door het park verspreid voorkomen. De hoogste zijn zo’n 2700 - 2800 m hoog. Geologisch gezien zijn het overgebleven restanten van een zandsteenlaag uit het Precambrium, die op de andere plaatsen weggeërodeerd is. De planten en dieren op de verschillende tepuis zijn door de lange isolatie heel bijzonder. Maar die kan je alleen zien als je de veel te steile tepui beklimt, en dat kan je alleen als je klipgeit bent.
La Gran Sabana heeft naast de tepuis nog meer te bieden: schitterende watervallen en in overvloed ook. Daar kan je wel naar toe wandelen, en dat doen we dan ook. Het is heel aangenaam in het park. We zijn geklommen, eerst naar 500 en later naar 1200 meter. ’s Avonds is het eerst fris en daarna koud. Eindelijk kippenvel na twee maanden hitte!