[1-6-1999]

In en rondom Cusco hebben we heel wat kerken, musea, ruïnes en plaatsjes bezocht. Toch hebben we nog lang niet alle ruïnes gezien, want daarvoor zijn er hier teveel. Cusco zelf heeft prachtige kerken, de meeste gebouwd op oude Inca-ruïnes.
De meest bizarre kerk, niet alleen van Cusco maar van Zuid Amerika, is de Santa Clara kerk. De muren van de kerk bestaan bijna volledig uit in koperen lijsten gevatte kleine spiegels. Van onder tot boven en ook het altaar: spiegels. Het zicht op het altaar wordt vrijwel volledig belemmerd door twee beelden: één (voor ons) naamloze mannelijke heilige links, en St. Clara of De Maagd van Bethlehem (daar komen we niet uit) rechts. St. Clara of de Maagd staat met een schoongewassen roze jurk met glimmende steentjes erop geborduurd op een verhoging voor het altaar. Het lijkt wel of ze een bloemenwinkel heeft, zoveel bloemen staan er. Wel vijf etages vaas naast vaas met bossen bloemen: anjers, gladiolen, aronskelken en nog veel meer. Ze wordt verlicht door een koord met gekleurde gloeilampen. De heilige naast haar heeft meer verlichting: drie TL-balken extra naast de gloeilampen. Maar op het gebied van bloemen legt hij het ruim af. Het is duidelijk: St. Clara of de Maagd is hier het belangrijkste.
Als we op een kerkbankje zitten te genieten, begint het orgel te spelen. Het klinkt ongeveer zoals een muziekschoolleerling op het voorspeeluur die niet genoeg gestudeerd heeft. Na het voorspel begint een groep vrouwen (in de lokale Indianentaal) mee te zingen. Ze kunnen met de stumperige begeleiding volstrekt geen wijs houden, en aan het eind van de melodieregel zijn er steeds een paar woorden over. Het klinkt nergens naar, maar past zo goed in de spiegelkerk met de Bloemen-Clara-Maagd. De kerk is absoluut niet beroemd, maar wij vonden hem het indrukwekkendst.

[1-6-1999]

Foto: Museo de Arte Religioso.

Behalve kerken heeft Cusco mooie musea en het Natuur Historisch Museum. Het museum zit in een prachtig historisch gebouw maar is niet groot. In de entreehal zijn aandoenlijke diorama’s van de Amazone, de hoogvlakte en de kust. Achter de hal is de enige zaal van het museum. Een klein zaaltje met heel het dierenrijk erin gepropt. Van zeeanemoon tot zoogdieren. Er is een miereneter, een luiaard en een hele kast vol armadillo’s (er passen drie in een kast, de zaal is niet groot). Bij een krokodil puilen de watten uit zijn verhemelte, het jong heeft een mottenbal in zijn opengesperde bekje. Alle ogen zijn gemaakt van de knikkers waar je vroeger mee knikkerde, en alle kleuren rood, geel en groen zijn gebruikt. De slang lekt houtwol uit zijn buik, en hier en daar zit een staart met een touwtje vast aan de rest. Natuurlijk ontbreekt het Siamese kalfembryo met twee koppen op sterk water ook niet. Een museum van een museum, en dat voor 60 cent.

[2-6-1999]

Foto: station van Agua Calientes.

Natuurlijk gaan we vanaf Cusco naar Machu Picchu. We gaan de eerste dag met de trein naar Agua Calientes vlakbij Machu Picchu, en de volgende dag heel vroeg omhoog naar Machu Picchu om daar de zonsopkomst te zien. In Agua Calientes is niet veel te doen zodat we plaatsen reserveren in de laatste trein van Cusco naar Agua Calientes. Die vertrekt nota bene om 10 voor 7 ’s morgens!

[2-6-1999]

Foto: Agua Calientes.

Omdat de trein alleen 's ochtends vroeg gaat, hebben we nog een hele dag in Agua Calientes voordat we morgenochtend naar Machu Picchu gaan.
We wandelen vandaag langs de Urubamba rivier in de richting van Machu Picchu. Er komen ons veel dragers tegemoet met zware lasten. De toeristen komen waarschijnlijk later met de bus.

[3-6-1999]

Machu Picchu ligt prachtig bovenop een berg, en ingeklemd tussen nog veel hogere bergen. Het is een ruïne van een hele stad. We klimmen eerst naar de hoge ‘hut van de oppasser van de begrafenisrots’ van waaruit je een overzicht over de hele ruïne stad hebt. Daarna bekijken we de stad van dichtbij. We zien de zonnetempel met zijn vreemd gevormde altaar, de tempel van de maan, de koninklijke tombe, de zonnewijzer en nog veel meer. Wat bij alle Inca-ruïnes blijft verbazen is de precisie waarmee de enorme stenen (sommige van meer dan 350 ton en 6 meter hoog) met beitelwerk en keurige hoeken in elkaar passen. Machu Picchu is nooit door de Spanjaarden gevonden en pas in 1911 door Bingham voor de rest van de wereld ontdekt. Van veel gebouwen is de functie dan ook niet zeker, en de theorieën dubieus. Maar indrukwekkend is het hoe dan ook. Dat geldt trouwens ook voor de andere Inca-ruïnes rondom Cusco. Die zijn minder beroemd, maar ook erg interessant.