Quito-Santiago > La Paz-Santiago > naar Santiago
Atacama woestijn
None

[18-6-1999]

We rijden de hele dag door de Atacama woestijn: van San Pedro via Calana en de Panamericano tot de Mano del Desierto bij Antofagasta. Daar hebben we ons bushcamp, de laatste keer dat we in het niets zullen kamperen tijdens de wereldreis.

PN Pan de Azucar
None

[19-6-1999]

Foto: strand met zicht op Isla Pan de Azucar.

We gaan verder naar het zuiden en komen bij Pan de Azucar, een natuurreservaat. Op een eiland vlak voor de kust zitten massa’s vogels die we met een bootje gaan bekijken. Verder zitten onze toen raadselachtige vrienden uit Chan Chan (Peru), de nutria’s, op en rond het eiland. Inmiddels zijn we weer helemaal bij: nutria’s zijn zeeotters, die gewoon bestaan en die we zelf destijds in Alaska in het echt gezien hebben. Nu zien we ze niet, maar wel massa’s pelikanen, boobies (Jan van Genten), gieren, sterns en als hoogtepunt honderden Humboldt pinguïns. De pinguïns nestelen op het eiland en klimmen net als alle andere eigenwijze pinguïns met hun onhandige struikelvoeten honderden meters hoog het rotsblokkeneiland op om daar hun nest te bouwen. Elke ochtend strompelen ze naar zee en elke avond maken ze de enorme klauterpartij terug omhoog naar huis. Pinguïns blijven grappig.

naar het eiland
None
Op zee naar Isla Pan de Azucar
Isla Pan de Azucar
None
La Serena
None

[20 en 21-6-1999]

Foto: vuurtoren La Serena.

Vanaf de pinguïns van Pan de Azucar gaan we verder naar La Serena, ook aan de kust. La Serena is opgepept tot top-strandplaats en in plaats van pinguïns hoor je hier mensen op het strand te zien. Nu is het vrijwel uitgestorven omdat het hartje winter is.
In La Serena hebben we het gevoel dat we uit Zuid Amerika weg zijn. De stad doet Westers aan met een modern winkelcentrum met grote luxe brillenwinkels, chique kledingzaken en moderne schoenenzaken met peperdure kinderschoentjes. De restaurants adverteren met hamburger + patat + cola aanbiedingen. De heel mooie kleurige Indianenmensen zijn uit beeld verdwenen en de alom aanwezige magere honden van onbestemd ras ook. We zien wel een hond: een keurig, wit, pas getrimd poedeltje dat naast zijn confectiepak baasje aan een gekleurd halsbandje trippelt.

naar volgende pagina:
volgende: de laatste dagen