[21-4-1999]

Na Las Lajas gaan we bij Ipiales de grens met Ecuador over. Onze eerste nacht in Ecuador brengen we ook bij een kerk (en een klooster) door. Echt wildkamperen is in dit soort landen niet veilig, en dus staan we altijd bij een recreatieterrein, een zwembad en nu dan bij een klooster. Als je vanaf het klooster het paadje naar beneden loopt, kom je uit bij een grot waar een rivier doorstroomt. In La Gruta de Rumichaco is een Mariakapelletje gemaakt. Het beeld is wit, en Maria zelf met het kindje op haar arm is in blauw gekleed. Ze ziet er wat verlegen en onhandig gemaakt uit. Het geheel van luidruchtige snelstromende rivier, de kille grot met de stompe met algen begroeide stalactieten, en dan de vertederende Maria met haar kindje, al de bloemen aan haar voeten en de kaarsjes erbij heeft zo’n aparte sfeer. Een plekje om even rustig te gaan zitten en in alle rust op je in te laten werken.

[22-4-1999]

Vandaag gaan we vanuit de vriendelijke kloostervallei op weg naar Otavalo, maar niet voor lang.
Ecuador is op dit moment onrustig. Demonstraties, stakingen en andere protesten tegen de regering. Vandaag protesteert de provincie waar we in zijn, en wel door middel van wegblokkades op alle wegen naar Quito. Na een klein uurtje stranden we bij Montufar op de eerste blokkade. Een bulldozer heeft een berg aarde van 1,5 meter op de weg gedumpt. We wijken uit naar een andere route maar met hetzelfde resultaat: vastlopen op een blokkade. Over hoe lang de blokkades blijven krijgen we geen duidelijkheid, er zijn teveel elkaar tegensprekende versies. Duidelijk is dat er overdag in elk geval niets gebeurt. We keren terug naar de vallei met het klooster.
Eerste plan is om om half 5 opnieuw op pad te gaan in de hoop dat de versie dat de blokkade om 6 uur weggaat waar is. Later besluiten we te wachten tot de volgende ochtend. ’s Avonds laat met de truck rijden wordt ons afgeraden en is mogelijk gevaarlijk.