[22-5-2017]

Foto: zomeradonis (Adonis aestivalis) in de omgeving van Silen.

Na twee dagen vertrekken we weer uit Krumovgrad om als eerste naar Madzharovo te gaan. Ook daar zien we weer prachtige gieren en roofvogels. Onderweg zien we hoe vrouwen met hun emmertjes bij een grote vrachtwagen met melktank hun losse melk kopen. De melk komt niet direct van de boeren maar bewerkt en wel uit de fabriek.
We stoppen vaak om in veelbelovende weitjes naar orchideeën te zoeken en vinden ze ook vaak net als andere prachtige bloemen en we blijven nieuwe bloemen vinden. Dankzij een vriendin van Vladimir – die een proefschrift aan het schrijven is en veel plantenkennis heeft – komen we via de mail steeds snel achter de naam van de orchideeën en andere bloemen.

[22-5-2017]

In een klein dorpje, Borislavtsi, heeft Vladimir nog een leuke verrassing voor ons. We stoppen bij een huis waar ze honing en tachin – gemaakt van sesamzaad – verkopen. We mogen plaatsnemen aan tafel. De honing is inmiddels uitverkocht, maar de tachin mogen we proeven. Er zijn twee smaken: een zuivere tachin en één gemengd met honing die wat dikker is. Het smaakt een beetje naar pindakaas en is erg lekker.
De tachin maken ze door het sesamzaad te wassen, van ongeregeldheden te ontdoen en de zaadhuidjes af te pellen. Daarna wordt het sesamzaad in een grote machine – die we zelfs even mogen zien – gebrand. Vervolgens worden de zaadjes fijngewreven en wordt eventueel honing toegevoegd. We zien hier echte huisarbeid bedoeld voor consumptie door de lokale bevolking en alleen het Bulgaarse bord aan de voordeur vermeldt dat ze tachin maken. We willen graag een klein potje tachin met honing meenemen, maar dat lukt niet. Die is op en de gewone tachin zit in grote potten. We gaan nu dus met een grote glazen pot met witte deksel en zonder etiket met tachin zonder honing naar huis. Bij het afscheid komt ook moeders ons even gedag zeggen.

[22-5-2017]

We hebben nog een tweede verrassing vandaag. We gaan in Levka naar een project ter bescherming van de kleine torenvalk. De kleine torenvalk die vroeger algemeen was, heeft het moeilijk. Hij leeft voornamelijk van grote insecten, schorpioenen en duizendpoten, maar is aanmerkelijk in aantal afgenomen. De oude daken boden door de vorm van hun dakpannen ruime nestgelegenheid, terwijl veel boeren een soort speciale aardewerken kruiken als extra nestgelegenheid boden, omdat de kleine torenvalk een nuttige insectenvanger was. Door moderne daken zonder nestgelegenheid en gebruik van insecticiden is het aantal kleine torenvalken aanzienlijk afgenomen. Het project probeert allereerst meer nestgelegenheden te bieden met speciale dakpannen. Daarnaast proberen ze de populatie uit te breiden door in Spanje in een fokcentrum uitgebroede jongen, hier door volwassen valken te laten voeren en als ze zover zijn uit te laten vliegen. Het meisje bij het centrum vindt het heel spannend om met Vladimir erbij ons in het Engels over het project te vertellen, maar ze doet het prima. Na het verhaal en de video over het project kunnen we buiten de slechtvalken zien vliegen. Het zijn allemaal wilde exemplaren, maar door de goede nestgelegenheid zijn er veel vogels te zien. De volière waar de jongen opgroeien mogen we niet zien, want dan verstoren we de boel teveel.

[22-5-2017]

Later op de dag zoeken we nog de keizerarend die Vladimir per se voor ons wil vinden (en die hij natuurlijk vindt). Maar hij vindt meer.
Midden op de weg, in de omgeving van Radovets, loopt of beter kruipt de glasslang (glass lizard) een grote pootloze hagedis die op een slang lijkt, maar de kop heeft van een hagedis. Het dier is ruim een meter lang en zo’n 4 cm in diameter. We zetten hem veilig in het gras, zodat hij niet overreden kan worden.

[22-5-2017]

Bij een volgende stop in de buurt van Kapitan Petko, opnieuw op zoek naar leuke orchideeën, vindt Vladimir opgekruld op een steen een mannetjesadder. Alhoewel de slang erg snel is, vangt Vladimir ook dit dier. Dit keer weliswaar met behulp van een stok, omdat adders gevaarlijker zijn. Hij is prachtig en na de foto laten we hem snel weer vrij op het plekje waar we hem gevonden hebben.

[22-5-2017]

Foto: een van de elf arenden

Als we al aardig richting van het Sinite Kamani park zijn, de plaats waar we overnachten, stoppen we bij een weiland waar elf arenden zitten. Ze zitten allemaal op de grond rustig om zich heen te kijken, lopen wat heen en weer of vliegen af en toe een stukje. Erg bijzonder om te zien. Met alle leuke dingen vliegt de dag werkelijk om en pas om half tien arriveren we bij ons hotel in het Sinite Kamani park en als we na het avondeten naar de kamer gaan, wijst de klok al bijna 11 uur aan. Maar wat we overdag doen, is te leuk om over te slaan.