[26-9-2013]

Voor vandaag staat een wandeling in het Dilijan Natuur Park gepland. Het Dilijan NP is 240 km² groot, bestaat uit de beboste hellingen van verschillende bergketens en ligt tussen de 1070 en 2300 m hoogte. De bergweiden boven deze hoogte horen niet bij het park. Er is vooral veel loofbos met eik, beuk, haagbeuk, esdoorn en es. Aan naaldbomen vind je den, taxus en jeneverbes. Onderweg zien we ook veel eetbare zaken: walnoten, wilde peer, appel, pruim, bessen van de kornoelje, vlier en meidoorn en rozenbottels. Het is een rijk vogelgebied en er zitten ook veel zoogdieren als beren, wolven, herten, wilde zwijnen en kleiner spul zoals marters, vossen, eekhoorns en konijnen. Wij maken met de gids, Walskin in een bijentrui, een wandeling door het park. Walskin vertelt dat vooral de wolven hier erg gevaarlijk zijn en mensen aanvallen. Op een beschermd stuk na mogen ze – net als andere dieren – bejaagd worden. Als ik doorvraag blijkt het om één schaapherder jaren geleden te gaan. Ook is ergens op een heel andere plek een paddestoelen plukkende vrouw gedood door een beer. Houtkap is onder voorwaarden toegestaan. Dilijan en andere plaatsen liggen in het park, er loopt een spoorweg door het park en vee mag er gewoon geweid worden. Al met al lijkt de natuur hier iets minder zorgvuldig beschermd te worden dan in Borjomi-Kharagauli park in Georgië.

Na een mooi stuk uitermate blubberig bos, komen we op een hoogvlakte met grazige weides waar we wel 10-12 steenarenden prachtig zien zweven. Op de hoogvlakte zien we kleine hutjes, opgetrokken van blauw plastic. Daar woont een familie permanent. Lijkt ons toch behoorlijk koud in de winter, maar volgens Walskin lossen ze dat op door een houtvuurtje te stoken.