[9-9-2013]

Foto: de gebouwen in de verte behoren tot de grenspost.

Na alsmaar klimmen komen we in Xinaliq, het hoogst bewoonde dorp van Europa op 2355 m. Als we aankomen klinkt er muziek uit het gemeenschapshuis en volgens Ryzwan is er net een bruiloft, wat ons meteen een Floortje Dessing gevoel geeft. Gelukkig trekken de bruiloftsgasten zich niets van ons aan en afgezien van een dronken man, zien we ook niets van de bruiloft.
Het dorp heeft 1200 inwoners en ligt tegen de berg aangeplakt. Het dorp heeft volledig zijn authentieke karakter behouden. Mensen houden zich bezig met het hoeden van vee, er is een winkeltje, twee moskeeën en kleine stenen huisjes met daken die afgedekt zijn met stro en leem. Besluit iemand op het dak van jouw huis zijn huis te bouwen, dan mag dat zonder meer. Je dak is geen privé bezit en mag door een ander gebruikt worden. Als brandstof gebruiken ze gedroogde koemest. Stroom is er vermoedelijk wel, want we zien veel schotels voor ontvangst van TV. Water komt direct van kraakheldere bergstroompjes naar de waterpunten in het dorp. Het dorp heeft ook een prachtig museum, waarvan je de sleutel bij de beheerder moet halen. Er loopt een klein meisje van een jaar of tien met ons mee die de deur opendoet, in de gaten houdt of we ons netjes gedragen en na afloop weer de deur op slot doet.

Meer informatie op de Engelse Wikipedia.

[9-9-2013]

Vanaf Xinaliq rijden we terug door de mooie Hoge Kaukasus en we stoppen even buiten Quba aan de rand van het bosgebied, waar midden in het bos ons hotel is. We lopen langs de weg een stukje door het bos naar een restaurant dat Ryzwan ons aangeraden heeft. Met een briefje van Ryzwan met wat namen van gerechten kunnen we keurig eten bestellen. Weliswaar krijgen we rode aardappels die verdacht veel naar tomaat smaken, maar wie daarover valt moet niet op reis gaan. Als we bijna klaar zijn met eten, krijgen we alsnog een heel vol bord met de bestelde aardappels.