[5-9-2007, bij Qyzylorda]

Vandaag hebben we opnieuw ernstige vertraging die volledig aan één groepslid te wijten is. Dit keer is niet iemand iets verloren, we hebben een compleet groepslid verloren.

De Amerikaanse N. houdt van wandelen. Vaak vertrekt ze een half uurtje voordat Gisele vertrekt, die haar dan later weer oppikt. Ik heb diepe bewondering voor N., want meestal weet ik als ik uit de truck gestapt ben al niet meer waar ik vandaan kom. Laat staan dat ik het pad tot aan de hoofdweg en de goede kant (links, rechts) op de hoofdweg zou weten. Vandaag blijkt dat mijn bewondering voor N. volledig onterecht is. Claire en Tony hebben aangewezen in welke richting het kanaal is waar we vandaan gekomen zijn. Bij het kanaal staat een grote elektriciteitsmast die je vanaf het kamp kan zien en vanaf het kanaal kan je de truck weer zien. Ze moet het rechte pad langs het kanaal volgen en daarbij het kanaal aan haar rechterhand houden. Bij aankomst bij de brug en de asfaltweg moet ze stoppen, omdat nog niet duidelijk is of we links of rechts gaan. Ondanks mijn volledig afwezige richtingsgevoel had ik deze opdracht kunnen uitvoeren.

Wij vertrekken met de truck en rijden naar de asfaltweg. Onderweg zien we N. niet, en ook bij de brug is er geen N. We wachten even en rijden dan maar terug langs het kanaal. Bij de enige vertakking stapt brandweerman Ron uit om te voorkomen dat we haar mislopen. Bij de elektriciteitsmast en de afslag naar de kampeerplek stoppen we. Sacha gaat rondvragen, mensen zwermen in groepjes uit om N. te zoeken en zo gaat de hele ochtend voorbij. Van N. geen spoor. Bij de lunch van oude crackers (er zijn nu geen boodschappen gedaan) is iedereen toch behoorlijk ongerust. N. is nu al 5 uur echt zoek.
Na de lunch gaan we met de truck het pad afrijden waar een groep spoorzoekers een spoor heeft gevonden dat erg goed past bij N's schoenen. Een paar mensen blijven achter voor als N. de truck gezien heeft of mensen haar erheen gewezen hebben. Als we op het pad rijden, vind ik het verloren tijd. Dit kan ze niet gedaan hebben, want
- ten eerste: het pad loopt van het kanaal af en niet erlangs
- ten tweede: er zijn heel veel scherpe bochten die er gisteren niet waren
- ten derde: er staan een paar boerderijen die er gisteren ook niet waren.
Zelfs zonder richtingsgevoel weet je dan dat je iets fout doet. Sacha heeft twee keer succes als hij gaat informeren. Bij de boerderij hebben ze haar gezien en mensen die in het veld bezig zijn ook. Allebei om ongeveer 10 uur. We halen de achterblijvers op, nog steeds geen N. en het is al tegen half vier.

Met een taxi als gids gaan we naar de politie in het vlakbij gelegen Qyzylorda. Politie inschakelen doe je niet meteen in Kazachstan, maar we weten nu niets beters meer. Bij de politie weten ze van N. Ze zit op de luchthaven. De taxi gidst ons nu naar het kantoor van Air Astana. Daar is N. niet. Van dat kantoor is ze naar de immigratiedienst dichtbij gebracht. Om kwart voor vijf zien we N. met links Sacha en rechts Claire aankomen. Ze is terecht!
Wat er gebeurd is? N. heeft inderdaad het pad genomen met de bochten en boerderijen, is uiteindelijk te paard en per auto naar de stad gebracht en daar naar de politie gegaan. Ze is zelfs met een taxi naar een verlaten plek gereden met het verhaal dat ze ons gevonden hadden en wij van haar zouden weten. Ook zij is behoorlijk ongerust geweest.
Zou N. hiervan geleerd hebben? We denken van niet. Wie wil er de volgende dag wandelen? Inderdaad: N., maar nu gaat Claire met haar mee. Soms lijkt het net het kamp met de verstandelijk gehandicapten: je mag best wandelen, maar de leiding gaat wel met je mee.