[6-9-2007, voorbij Qyzylorda]

Richting Aral en Aralmeer zien we het landschap veranderen in woestijn- en halfwoestijn landschap. We blijven door een vlak landschap rijden. ’s Morgens en ’s avonds is het nu frisser, overdag blijft het onverminderd heet.

[6-9-2007, Baikonur]

We rijden langs een radio controle station van Baikonur. Een woud van antennes en schotelachtige dingen. Vanaf de weg maken we foto’s en we worden niet eens gearresteerd.

Dragoman had ons vooraf gevraagd of we, tegen een aanzienlijk bedrag, Baikonur zouden willen bezoeken. Net als wij waren er genoeg reizigers die dat wilden. Vóór vertrek kregen we echter de mededeling dat het niet door ging omdat de groep de op de heenweg teleurgesteld was. Sacha, onze Russische fixer, kon er absoluut niet bij dat dit de reden zou zijn. Hij vond dat Baikonur een absolute must was als je er de kans voor kreeg. De groep op de heenweg had volgens ons ook weinig oog voor bezienswaardigheden en had vooral aandacht voor de verkrijgbaarheid van alcoholica. De aantekeningen over de route die ze op de heenweg hadden moeten maken (het was de eerste reis over dit traject) waren ook uiterst summier en onbetrouwbaar (bijvoorbeeld over het 'onrijdbare' stuk na Aral).

[6-9-2007, richting Aral]

We stoppen vandaag bij een meertje dat gezien de zoutkorsten en de vegetatie wel een zout watermeer moet zijn. Wij slaan het zwemmen maar over en gaan vogels kijken. Ik zie veel, maar weet weinig zeker te herkennen. We zien kleine sternachtige vogels, kleine steltlopers, tureluurs en een wonderlijke, niet in het vogelboek bestaande, hele gele vogel, waarvan ik hoop dat het een gele kwikstaart zou zijn. Maar daarvoor is hij steeds te snel en te ver weg.