[9-6-2007, tussen Hövsgöl en Ervil Nuur]

Na twee dagen bij het meer rijden we weer terug richting Moron om daarna naar het westen richting Russische grens te rijden. Vandaag is een korte rijdag naar Ervil Lake , een stukje voor Moron.

Het wordt geen echte genietdag voor Lydia. Na de lunch voel ik me steeds beroerder worden, en als we bijna bij de overnachtingsplek zijn, maakt Tony een noodstop voor me. Overgeven, diarree alles (in mijn gevoel van weken) komt er uit. Gelukkig zijn we bijna op de kampeerplek, waar ik me met moeite de bult op sleep om achter wat stenen verstopt te doen wat ik moet doen. Zodra de temperatuur het toelaat kruip ik de tent in. Eigenlijk heb ik kookbeurt, maar ik ben vrijgesteld.

De paarden op de foto schuilen tegen de zon.

[10-8-2007, Moron]

De volgende dag ben ik al een stuk beter te spreken en is het leed weer geleden.

Van Ervil Nuur rijden we terug naar Moron. In Moron moeten alle kookgroepen boodschappen doen, omdat we de komende dagen niets tegenkomen en voorlopig alleen kamperen. Wat kunnen we zoal kopen in Mongolië? Het assortiment verse groenten en fruit is beperkt: aardappelen, uien, wortelen en kool zijn overal verkrijgbaar. Tomaten, paprika, komkommers, appels en watermeloen vind je af en toe en verder is er niets aan verse spullen. Brood en eieren zijn gemakkelijk te vinden, pasta en rijst ook. Verder is alles in pot of blik: fruit, groenten en (voor de Engels sprekende naties) augurken, paprika's en kool in het zuur.

Van tevoren waren we gewaarschuwd dat er in heel Mongolië geen closetpapier te krijgen was en Almaty pas de eerste echte stad was. We hebben dus voor de zekerheid onze meegenomen voorraad van 8 rollen aangevuld met 8 Chinese rollen. Hoe klein de winkels hier soms ook zijn en hoe beperkt het assortiment ook is, er is één ding dat ze allemaal verkopen: closetpapier. Ook in de ger-kamps is altijd closetpapier op het toilet. We gaan Almaty halen met een riante hoeveelheid toiletpapier.
Wat ons verder bij alle reizen opvalt is dat meneer Kitkat en Mr. Pringle-chips een wereldwijd netwerk hebben opgezet. Net als overal ter wereld kan je die hier ook krijgen.

Terug naar de reis. In Moron moeten we over dezelfde brug terug, waar we zo ontzettend lang voor de gezondheidsinspectie hebben gestaan. Nu gaan we de goede kant op, we gaan het geïnfecteerde gebied in en dat vindt niemand erg. Tot onze verbazing is er nu bij de brug helemaal niets meer te zien, geen officials aan tafels, en geen witte tenten. Dat betekent dat of de plaag bestreden is, of iedereen dood is, of het geld op is.

[10-8-2007, voorbij Moron]

De volgende dag ben ik al een stuk beter te spreken en is het leed weer geleden.

Richting westen zien we opnieuw het landschap veranderen. De eerste dag komen we een dorpje tegen, het valt op dat we minder vee zien dan tot nu toe. De bergen worden kaler, we zien minder bos en de bomen zijn ieler. Ook de begroeiing wordt schraler.