[2-9-2006, Sucre]

Foto: gebouwen aan de plaza.

Vanuit Santa Cruz vliegen we zaterdags door naar Sucre. Sucre is een volstrekt andere stad dan Santa Cruz. Allereerst is de temperatuur een stuk aangenamer, omdat Sucre op 2700 meter ligt. Maar ook verder is de stad heel aangenaam. De stad staat bekend als de witte stad vanwege de vele mooie witte koloniale gebouwen en kerken. Het verkeer is een stuk overzichtelijker, en er is veel te zien aan musea en kerken.

Zaterdag zijn we nog net op tijd om een tourtje naar de zondagsmarkt in Tarabuco te boeken. ’s Middags is vrijwel alles dicht in de stad.

[2-9-2006, Sucre]

Het Casa de la Libertad’ is wel open, en daar gaan we ’s middags heen. Hier is in 1825 de onafhankelijkheidsverklaring getekend. Veel van het tentoongestelde materiaal heeft betrekking op de onafhankelijkheidsstrijd, en de grote voorvechters daarvan als Bolivar en Sucre. Bolivar staat op veel schilderijen, en in één van de zalen staat een enorm groot houten hoofd van Bolivar. Aan Sucre, die een tijdje de scepter in Bolivia heeft gezwaaid, is een aparte zaal gewijd.
Het gebouw is prachtig: wit en met een mooie binnenplaats met fontein en pilaren.

[2-9-2006, Sucre]

We vallen weer met ons neus in de boter. Ook hier is weer een grote optocht met muziek. Alleen dragen de mensen geen bijzondere kostuums, maar de kleuren van hun vereniging.
We informeren bij de drogist wat er hier gevierd wordt. Opnieuw het feest van een maagd. Deze keer gaat het om de maagd van Guadeloupe. Omdat haar grote feest pas volgende week zaterdag is, en dit de vooraankondiging is, mogen de mooie kleren nog niet aan. De hele zaterdag, zondag en een stuk van de maandag gaan de muziek en de optochten onafgebroken door.

[2-9-2006, Sucre]

De maagd van Guadeloupe woont in een rustig kapelletje om de hoek van de kathedraal. Maar nu is de maagd niet thuis. Vanwege haar aankomende feest mag ze nu in de grote kathedraal staan. Ze staat er prachtig bij, in iets wat nog het meest lijkt op de kast van een juke box, compleet met zilveren boog, knipperlichten en gekleurde lampjes. Ze heeft veel bloemen voor haar verjaardag gekregen. Haar jurk hebben we gehoord is heel waardevol, en versierd met robijnen en andere echte edelstenen. Veiligheidshalve staat ze dan ook achter glas.
Bijzonder is dat het feest echt leeft onder de mensen hier. Niet alleen is er overal muziek (Guadeloupe houdt van dezelfde dreun als Urkupiña), maar de mensen beleven haar feest ook echt, en komen met velen bij Guadeloupe langs om met haar te babbelen en haar juke box aan te raken.