[17-8-2006, Noel Kempff]

Na de lunch gaan we met broer Ignacio (die geen broer is maar een vriend), zonder kok Ignacia (die gezegd had dat ze onze kok was), maar met een andere kok, Liliane van 18 jaar met man Mario en dochter van 1,5 jaar, en zonder Eduardo die achter moet blijven voor de vergaderingen, naar het park.

De toegang tot het park is via een pontje, dat je zelf over moet trekken. Probleem is dat het pontje aan de overkant ligt, en eerst terug moet. Bovendien staan de balken waarover het busje de pont op moet rijden omhoog op steunbalken, die ook eerst weg moeten. Maar ze krijgen het busje op de pont, en we gaan het park in.Een echte weg is er niet, maar mooi is het wel. Het is echt oerwoud met hoog dicht bos. We zijn redelijk snel bij Los Fierros waar we een mooie cabaño hebben met een eigen badkamer met douche en stromend water. Verder hebben we wel knopjes en lampen, maar geen licht.

Na aankomst gaan we meteen met Vicente op pad voor een wandeling. We zien hele leuke kleine aapjes. Vicente doet hun geluiden na, en ze blijven een hele tijd dichtbij in de bomen zitten. Verder zien we veel mooie bloemen, vlinders en hoge bomen.

Na het prima eten van Liliane gaan we nog met de bus op pad voor een nachtrit. Altijd leuk. We zien heel veel nightjars (nachtzwaluw), en twee vosjes.

Over het park

Het Noel Kempff Mercado Nacional Park is een van de meest geïsoleerde en daardoor best bewaarde parken in Bolivia. Het heeft een oppervlakte van 15.000 km² (ruim 1/3 van Nederland) en ligt in het noordoosten van Bolivia. Naast de enorme biologische diversiteit (natte en droge savanne, nat en droog bos, tropisch bos) is het ook landschappelijk prachtig met het Huanchaca plateau (de meseta waar Eduardo ons op wilde laten klimmen) met steile 150 m hoge loodrechte kliffen, watervallen en kloven. Er is van alles veel: zoogdieren, vogels (waaronder de hele grote ara’s) en insecten Terecht heeft de Unesco dit park op de werelderfgoed lijst geplaatst.
Vanwege de ontoegankelijkheid en onbereikbaarheid is het park moeilijk te bezoeken. Nu in San Ignacio zijn we relatief dichtbij (200 km).

Recente problemen
Wat zijn nu de problemen in het park? De regering die alles wil nationaliseren heeft verklaard dat parken en beschermde gebieden vanaf nu niet meer bestaan. Iedereen mag gewoon in het park gaan wonen, en het park gaan gebruiken. Daarnaast wil de president de bevolkingsgroepen van Bolivia onderling mengen (en zo hun invloed uithollen). Terecht dat de lokale bevolking die trots is op hun cultuur en natuur daar tegen is. Hopelijk kunnen ze genoeg tegengas bieden, want in Bolivia kan je vast zomaar parken opheffen.