Vijfde rondzendbrief Zuid Amerika 2006
[verzonden op 30-8-2006 vanuit Santa Cruz, Bolivia]
Inmiddels zitten we in Santa Cruz. Verschrijvingen mogen me vandaag niet aangerekend worden, want bijna alle letters op het toetsenbord zijn verdwenen, en blind typen kan ik niet goed.
Santa Cruz
De vorige mail eindigde vlak voor de nachtbus naar Santa Cruz. Die bus was echt super de luxe. Hij heet ´bus cama´ (bedbus), en dat is het ook wel. De stoelen kunnen echt heel ver naar achteren, en voor onder je benen kan je een bankje uitklappen. Daarnaast heeft de bus ook een hele goede vering, wat hier op de wegen bepaald uitmaakt. Zodoende worden we zachtjes wiegend in 10 uur naar Santa Cruz gereden. Het enige wat stoort is dat Rik me eerst midden in de nacht roept, vanwege de toiletstop, en daarna om even over 5-en, omdat het licht aan is, iedereen zijn spullen pakt, en we er dus bijna zijn.
Om kwart voor zes zitten we op de hotelkamer in SC. We kruipen nog even in het echte bed, en na het douchen en ontbijten beginnen we voor de tweede keer aan dezelfde dag.
De eerste dag in SC gaat op aan was en geregel van tours. Maar na een hele dag rondsjouwen, en reisbureaus (die hier wel zijn), is ons programma rond.
Santa Cruz.
De tweede dag besteden we in de stad. SC is een wat willekeurig samenraapsel van oude traditie en de moderne tijd. Naast de mooie gekleurde vrouwen met schort en vlechten met hun stalletjes met fruit, snoepjes of horloges lopen er ook kantoordames met strakke mantelpakjes. In de winkels zie je hetzelfde: moderne kledingzaken naast aftandse nisjes met vage onderdelen. Winkels kijken in het buitenland is toch wel leuk. Zo zien we in Caceres schoenen die je in 6 maandelijkse termijnen kan betalen (en dan exact even duur zijn als bij contante betaling), en hier in SC zien we ingenieuze toiletpotten met knopjes die de intieme delen naar believen kunnen wassen, drogen, masseren e.d. Als je hier de wc op het busstation ziet, is deze wc zijn tijd erg vooruit.
Vier musea op één middag
Denk niet dat we zo´n dag in de stad niet hard werken. Zo doen we op één middag vier musea. Het eerste is het natuurhistorisch museum met aandacht voor Noel Kempff (van het park). Aardig bij zo´n museum is niet alleen de collectie maar ook de aanpak. Hier zijn wat stoffige diorama´s, maar daarentegen is de aandacht voor de noodzaak van natuurbescherming en verstandig gebruik van de natuurlijke bronnen door de lokale bevolking heel goed verwoord.
Het tweede museum schiet snel op. Het museum voor sacrale kunst is alleen dinsdag en donderdag open (wij zijn er op woensdag), maar dat kan je alleen zien als het museum open is. Als het dicht is halen ze het bord met openingstijden weg.
Het derde museum (etnografisch museum) is dicht. Daar is het gevaarlijk:´El techo se esta cayendo´, ofwel het dak is ingestort.
Blijft over de tentoonstelling op de plaza, waar ze beneden kunst, en boven de meest fantastische kostuums die ze bij optochten gebruiken tonen. Alle kostuums zijn uitermate bewerkt en voorzien van geborduurde kralen. Allemaal geborduurd door één familie. Je mag blij zijn dat je er niet in hoeft te lopen, want ze wegen tussen de 60 en 80 kilo.
Het verkeer is hier tamelijk onoverzichtelijk. Je hebt voorrang als je als eerste en brutaalste doorrijdt. Stoplichten worden wel nagevolgd, maar zebrapaden hebben geen enkele functie. Oversteken is hier bepaald risicovol.
El Fuerte
Donderdag maken we een uitstapje naar El Fuerte bij Samaipata. We gaan op pad met een luxe auto met chauffeur en gids (Cynthia). Voor vandaag hebben we een Engels sprekende gids, die Duits blijkt te spreken, maar dat is ook goed.
El Fuerte is 120 km van SC, de eerste 60 km zijn nog vlak, de laatste 60 km klimmen we de uitlopers van de Andes in.
El Fuerte bij Samaipata.
El Fuerte is de belangrijkste archeologische site in Oost Bolivia, en eveneens door de Unesco op de werelderfgoedlijst gezet. De oorsprong en functie van El Fuerte is niet helemaal opgehelderd, en dat zal waarschijnlijk ook nooit volledig gebeuren. De Spaanse kolonisten dachten dat het enorme rotsblok van 200 bij 60 meter dat bovenop een heuveltop ligt een verdedigingswerk was, en noemden het daarom ´het fort´. Vanaf El Fuerte heb je uitzicht op alle heuvels rondom zonder dat je zelf gezien wordt. Later onderzoek heeft uitgewezen dat de plaats al van ver voor de Inca´s dateert, en oorspronkelijk (waarschijnlijk) een heilige plaats van de Amazone Indianen is geweest. Het zou dan om een tempel ter ere van de poema god (kracht en macht) en de slang (vruchtbaarheid) gaan.
Op de rots zelf is nooit gewoond, om de rots heen zijn latere Inca woningen en landbouwterrassen teruggevonden. We staan nu aan de oostgrens van het eens zo enorme Incarijk.
Bij zo´n plek hoort ook wel enige vaagheid en geheimzinnigheid. Zo komen we ook bij een hele diepe put met een spiraalvormige wand (verwijzing naar de slang) die op grote diepte een zijkanaal heeft dat heel ver doorloopt. Is dat een waterkanaal of een verbindingsweg? Dieper onderzoek in de put is nog niet gelukt door gebrek aan licht en lucht. Ook rondom de put hangen mysteries. Zo is een man die afgedaald is in de put volledig overstuur weer boven gekomen na het zien van een geest/slang met twee felgele ogen. Nog voor het bereiken van SC was de arme man dood.
Dat lukt in Nederland niet
In Santa Cruz doen we nog meer wonderlijke ontdekkingen. Naast de boliviano van Bolivia, is de dollar hier ook een algemeen betaalmiddel voor hotels en tours. Met traveller cheques kunnen we bij niemand (reisagenten) terecht, maar wat kan hier wel? We kunnen met ons Nederlandse bankpasje en Nederlandse pincode binnen in de Boliviaanse bank zomaar echte dollars uit de muur toveren. Dat is niet te geloven.
Trinidad
Vanochtend (dinsdag eind augustus) zijn we opnieuw heel vroeg in SC aangekomen. Dit keer vanuit Trinidad (plaats in Bolivia, niet het eiland). Dat we naar Trinidad gaan is voor onszelf een grote verrassing, dat hadden we van te voren niet ingepland. Eén van de reisbureaus (nota bene met als eigenaar een Nederlander en zijn Boliviaanse vrouw) weet ons lekker te maken voor een driedaagse boottocht over de Ibaré rivier. Met de nachtbus naar Trinidad (10 uur), dan drie dagen met boot (en een beetje wandelend) op pad, waarbij we twee dagen in een tent in het niets slapen, en dan weer met de nachtbus terug naar SC. We komen hier op omdat we graag veel dieren, vogels en planten willen zien, en hij vertelt dat je hier meer dieren ziet dan in Amboro waar we ook heen willen.
We boeken weer een bus cama. Bij navraag blijkt de bus geen Wc te hebben, omdat het maar ´een korte rit´ (10 uur!) is.
Deze busrit zullen we ons nog lang herinneren. Uit voorzorg drinken we weinig, maar na een half uurtje rommelt mijn buik, en al gauw heb ik heftige krampen. Het resultaat dient zich ook na een tijdje aan. Ik moet naar de Wc en nodig ook, maar ja die is er niet. Ik zit de rit uit, maar geloof me dat een nacht heel lang kan duren en reizen dan opeens helemaal niet leuk meer is.
Op de Ibaré rivier.
De gids (Papachu) haalt ons van de bus op, en bij hem thuis, mag ik naar de Wc en Rik krijgt een ontbijt. We besluiten ondanks de verstoringen toch op pad te gaan, (bosjes genoeg en we zijn alleen met de gids). Een verstandig besluit. De tocht over de rivier is prachtig en we zien opnieuw heel veel waaronder zoetwaterdolfijnen, capibara´s (reuze-cavia´s) en opnieuw verschillende soorten grote papegaaien.
Vanuit de hangmat in het kampement kan je de apen bijna zien. We maken ook een tochtje naar een dorpje midden in het oerwoud met werkelijk niets: geen licht, geen telefoon, geen radio, geen auto, geen weg en geen dokter. Iedereen in het dorpje (circa 10 families) lijkt daar helemaal gelukkig mee te zijn. Na drie dagen keren we terug voor de nachtbus naar SC. Wat kijk ik uit naar de busrit! Maar de terugweg
verloopt zonder incidenten, en nu zijn we terug bij de dollarbank.
Volgende tour
Morgen vertrekken we voor drie dagen naar Amboro Park, en ook vanuit daar keren we weer terug naar SC. De volgende dag (zaterdag 2 september) gaan we dan door naar Sucre op 2800 m. Dat zouden we ook met de bus cama doen, een rit van 14 tot 16 uur.
Zal ik jullie iets verklappen? We gaan niet met de bus, we gaan lekker vliegen, en zijn dan in een half uur in Sucre.
Onze mail was bijna mislukt omdat de webmail er steeds uitvloog. Het lijkt nu te gaan lukken.