[28-1-1997]

Foto: hier hebben we vannacht gekampeerd. 's Ochtends mooie nevels tussen de bomen aan de andere kant van de rivier.

's Ochtends hebben we eerst nog een uurtje asfalt, daarna hebben we de hele dag een zeer slechte zandweg. De weg is vaak heel diep uitgereden, zodat men bypasses heeft gecreëerd om de uitgereden plekken te kunnen passeren.
Idiafo is een levendige stad met veel winkeltjes en kraampjes, maar met modderige zandstraten. Geen foto's kunnen maken omdat een militair ons escorteert.

[28-1-1997]

Foto: de truck kan niet langs de boom.

Na de asfaltweg is het aantal vrachtwagens sterk verminderd. Als er meer grote wagens zouden passeren, zou deze boom al eerder zijn gesnoeid.
Personenauto's hebben we na Kinshasa überhaupt vrijwel niet meer gezien.
Het aantal wrakken (meestal geraamtes) van trucks is groot. Soms zijn onderdelen van een wrak tot erfafscheiding verwerkt.

[28-1-1997]

De inkopen voor het avondeten van vandaag. In het plastic zakje vooraan zitten gedroogde rupsen. Ze zijn knapperig, maar zonder speciale smaak.

[29-1-1997]

Afgelopen nacht hebben we gekampeerd in een langgerekt dorp van 7 km (Banga Banga) van 3000 inwoners. Het is hun plek uiteraard en ze waren dan ook in groten getale en zeer luidruchtig aanwezig. Vanochtend waren ze er al weer om half zes.
De oproep voor de kerkdienst kwam om zes uur door langdurig en luid op een velg te slaan, vlak naast de kampeerplek. Volgens mij waren er uiteindelijk maar twee kerkgangers. Misschien gaven de anderen vandaag de voorkeur aan het enthousiast uitzwaaien van de truck.

[29-1-1997]

Om een uur of tien vanochtend zijn we op een vlakte en ineens komen er van verschillende kanten zwarte en donkergrijze wolken opzetten. Bliksem, waarbij een van de weerlichten wel twee seconden lang blijft knipperen. Wel veel dreiging, maar slechts een enkel buitje.

[29-1-1997]

De eerste bui dreigt wel, maar de tweede stort vol naar beneden. In die regenbui stranden we voor het eerst met de truck: er moet gegraven worden. Vanaf dit moment wordt de weg niet meer beter. De kuilen zijn enorm en de ene kant van de weg moet afgegraven worden om daar de andere kant ­mee op te hogen. Na de regenbui die een uur duurt is het weer droog, maar de weg en het zand zijn erg nat, waardoor er de hele middag geschept en gegraven moet worden.

We stoppen op de weg als het donker wordt, maken met takken markeringen een flink stuk voor en achter Bertus en zetten de tenten op de weg op. We hopen maar dat het 's nachts droog blijft, anders wordt het morgen nog lastiger.

Het traject dat we nu berijden, wordt slechts sporadisch gebruikt. Van de ene kant worden dorpjes bevoorraad vanuit Kikwit en van de andere kant vanuit Ilebo. We zitten nu net op een dood traject.

[30-1-1997]

Gelukkig blijft het ’s nachts droog. Vandaag hebben we vanaf het vertrek om half acht tot ongeveer half vijf niet anders gedaan dan geschept, gegraven en geploeterd om vooruit te komen. De weg is voor Bertus onbegaanbaar en overal moet gegraven worden of moeten gaten met zand opgevuld worden. De balken die we in Douala gekocht hebben, zijn vaak nodig om Bertus nog wat steun te geven. Heel de dag rijden we door dicht bos en ook al kappen we veel takken weg, er zwiepen er heel wat de truck in.

Tijdens de lunch zijn we gelukkig bij een beek, zodat we onszelf en de kleren kunnen wassen.
Vanaf half vijf wordt de weg wat beter, we kunnen weer meerijden. Tot dan toe ging lopen veel sneller, zeker omdat er toch voortdurend aan de weg gewerkt moest worden. De takken zwiepen links en rechts naar binnen en de meest exotische insecten en spinnen komen de truck in. Het ergste zijn grote rode mieren, die bijten je meteen.

In de eerste tweeënhalf uur hebben we vanochtend drie kilometer afgelegd en over de hele dag slechts 14 km, waarvan in het laatste kwartier waarschijnlijk de helft daarvan.

[31-1-1997]

Foto: nederzetting bij de Loange rivier.

Ook vandaag lopen we meer naast de truck dan we er in zitten. Het is nog steeds wel droog en 's middags heel erg warm om te graven en te spitten. Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij zeggen dat de anderen meer graven dan ik. Een aantal van de mensen, vooral de mannen, vindt juist Zaïre met het graaf- en spitwerk het meest aanlokkelijke deel van de reis. Je moet je best doen om ook een keer een schep of spa te pakken te krijgen. Als de stoere boys erg moe beginnen te worden mag Rik wel meedoen, maar ik krijg nauwelijks de kans om balken te sjouwen of mee te graven. Ik vind dat niet echt heel erg, want als ik wel een schep heb, weet ik meestal toch niet zeker of ik wel op de goede plek sta te graven. Ik ben niet in de wieg gelegd voor dit soort praktische handelingen.

[31-1-1997]

Foto: de Loange rivier.

In de loop van de middag bereiken we de pont waar we mee over moeten. Voordat we met het pontje over kunnen, moet eerst de kapitein van de ferry opgetrommeld worden om over de prijs te onderhandelen. De kapitein is aan de overkant, dus eerst moet er een pirogue geregeld worden om de kapitein te vinden. Door de gruwelijk slechte weg is er nauwelijks nog verkeer en dus ook geen behoefte meer aan een ferry (ongeveer 1 overtocht per maand). Om de ferry te laten werken, moeten onze chauffeurs zelf een accu meenemen en diesel leveren. Uiteindelijk wordt de prijs afgemaakt op $20 en 15 liter diesel.

[31-1-1997]

Foto: de pont over de Loange met oprit aan de zijkant.

Als we eenmaal over zijn, is de dag al weer om en we overnachten aan de rivier 22 kilometer verder dan de dag ervoor.

De nacht bij de rivier bevalt uitermate slecht. Het sterft van de muggen en als ik voor het slapen gaan naar de wc ga, ben ik zo gefixeerd op het wegslaan van de muggen dat de zaklantaarn valt en eerst helemaal geen en later weinig licht geeft. In de tent sterft het ook van de muggen, daarnaast springen er werkelijk honderden zandvlooien in de tent rond. Met de magere zaklantaarn is muggen vangen niet gemakkelijk en de zandvlooien zijn al helemaal niet te vangen. Het is gruwelijk heet in de tent, maar we zullen in de lakenzakken moeten vanwege de beesten. Bovendien zitten we onder de bulten en steken van allerlei beesten, ook van muggen, die in zo'n veel te warme lakenzak in een veel te warme tent onbeschrijfelijk jeuken. Echt lekker slapen doen we niet.

De volgende ochtend is de rivier weldadig. Alles onder water is lekker verstopt voor de muggen en het water is heerlijk verkoelend voor de bulten. Jammer genoeg staan de muggen je geduldig op te wachten als je uit het water stapt.