[1-6-1998]

De tweede dag op O'ahu maken we een tour over het eiland. We zijn dan toeristen met een hoofdletter T. We worden rondgereden met de bus, en overal waar wat te zien is voor kortere of (iets) langere tijd uitgeladen. De hele tour is erg Amerikaans: de chauffeur wil steeds weten of we het naar ons zin hebben en geeft voortdurend, de hele dag door informatie die soms wel vier of vijf keer terug komt. Het ‘publiek’ wordt geacht mee te doen. De chauffeur heet ons met een ‘Aloha’ (welkom in Hawaï) welkom en wil dat als we tevreden zijn allemaal ‘Aloha’ terug roepen. De eerste keer is hij niet tevreden: “Ik heb 24 mensen aan boord, en ik hoor er maar 5. Roep ‘Aloha’ als je geniet van deze dag”. Als een groep poppenkast kijkende kinderen roept nu de hele bus uit volle borst ‘Aloha’, en de chauffeur is nu tevreden.

[1-6-1998]

Foto: nog net is te zien dat iemand met salto's duikt.

Toeristisch hoogtepunt is wel het Waimea-Falls Park met waterval en duikdemonstratie. Het park is een soort exotisch tuinpark met shows. De duikshow (wij wisten alleen van een park en een waterval, maar blijken voor veel extra geld op de duikshow ingetekend te hebben) is heel Amerikaans in onze ogen: veel enthousiast gepraat de hele show door, veel gevoel voor drama en spektakel, en daarnaast vooral oppervlakkig en vooral niet te lang. De rit (ongeveer 1 km) naar de waterval lopen we niet, maar rijden we met een trammetje.

[1-6-1998]

Verder zien we echt alle mooie en bezienswaardige dingen van het eiland: prachtige kusten, kliffen, uitzichtpunten, echt mooie stranden met een schitterend turkooizen zee en uitgewerkte vulkaankraters. Hele leuke dag zo, en veel van het eiland gezien.