[21-11-1998]

Na één dag verlaten we Queenstown en gaan we op pad naar de Milford Sound, de beroemdste toeristische attractie van Nieuw Zeeland. De Milford Sound, die geen sound is maar een fjord (gletsjerdal en geen rivierdal) ligt in het Fjordland National Park. Dat is het grootste park in Nieuw Zeeland met veel fjorden, overvloedig beboste bergen en talloze wandelmogelijkheden. De Milford track is de allerberoemdste wandeling van Nieuw Zeeland, en als wandelaar ‘moet’ je die doen. De belangstelling is zo overweldigend dat je van tevoren (we horen drie maanden tot een jaar) in moet tekenen voor deze vierdaagse tocht. In de hutten waar je slaapt passen maar 40 mensen, dus meer dan 40 mensen laten ze per dag niet toe. Wij slaan Milford track maar over. Lopen met bagage vinden we al niet fijn, en alhoewel het ongetwijfeld heel mooi zal zijn, trekt lopen in een cohort van 40 man ons ook niet. Je kan wel dagwandelingen doen. Die kosten f 100 per persoon. Belachelijke prijs. Dan wandelen we wel op een niet beroemde plaats waar het net zo mooi is voor niets! Wij gaan nu voor een drie uur durende boottocht naar de Milford Sound.

[21-11-1998]

Volgens het boekje kent de Milford Sound twee plagen: zandvliegen (kleine gemene steekvliegen) en de regen. Tijdens één van de stops onderweg naar Milford ontdekken wij de twee werkelijke plagen: zandvliegen en Japanners. De stop is bij Mirror Lake, een prachtig meer met een wandeling van vijf minuten er langs. Als wij er zijn worden er maar liefst zeven touringcars tegelijk leeggestort op het vijf-minutenpad. Je struikelt voortdurend over Japanners die zelf niets zien, omdat ze zonder ophouden door hun fotolens kijken.
Gelukkig hebben we met de boot minder last van het massatoerisme. Er zijn maar een paar boten (er gaan veel mensen op één boot), en die verspreiden zich in de enorme fjord. Milford Sound is echt prachtig. Enorme bergen die steil uit zee oprijzen, en waarvan de hoogste hun toppen bedekt hebben met sneeuw. De meeste bergen zijn tot aan zee begroeid met weelderig bos, maar sommige hellingen zijn te steil en kaal. Op veel steile stukken zie je de restanten van lawines: hoopjes op elkaar gesmeten bomen die omgeduwd zijn door de lawine en andere bomen.

[22-11-1998]

Vandaag gaan we naar de Doubtful Sound, ook in het Fiordland Park. Veel minder bezocht dan de Milford Sound, maar niet minder mooi. We rijden vanaf Te Anau eerst naar Manapouri, steken Lake Manapouri over per boot (er is geen weg), en rijden dan naar de Doubtful Sound voor de boottocht daar. ’s Morgens is het erg bewolkt en we verwachten dat we nu dan toch getroffen worden door de westkust regen. Maar ook nu klaart het op, en de lucht is diepblauw met een paar vriendelijke witte wolkjes. De bergen in de Doubtful Sound zijn minder steil en hoog dan in de Milford Sound. Verder zijn er heel veel kleine en grotere eilandjes. Door de overvloedige regenval is alles hier begroeid met dicht gematigd regenwoud. De boomvarens staan tot aan de hoogwaterlijn. Qua dieren boffen we enorm: pelsrobben (zie je meestal), dolfijnen (zie je soms), en wel 15 pinguïns. De pinguïns is echt boffen, je ziet ze maar een enkele keer, en dan zelden zo veel en zo dichtbij. Kortom een uitermate geslaagde tocht.