[13-10-1997]

Eén van de hoogtepunten is de Valley of Desolation. We sluiten aan bij een Baobab groep om dat te bezoeken. Vanaf een berg heb je aan één kant uitzicht over de stad, en aan de andere kant over de vallei, die scherp begrensd wordt door enorme hoge gedeeltelijk weggeërodeerde dolorietzuilen.
De wandeling van drie kwartier over prima paden is voor veel mensen uit de groep te hoog gegrepen. Hoewel het doel van de trip het landschap zelf is, zien we ook nog wel beesten: springbok, klipdassies, bavianen, mountain tortoise.

[14-10-1997]

Vandaag maken we een wandeling door het park. Het is een soort half-woestijn met schitterende planten. Verder zien we bergzebra’s, kleine antilopen, dassies (een soort knaagdieren) en springbokken. Springbokken zijn uitermate fascinerend. Ze lopen of rennen niet, maar bewegen zich met hele hoge verticale sprongen vooruit. Volgens de geleerden doen ze dat om roofdieren te misleiden. Als je zoveel energie over hebt dat je zo hoog kan springen, kan je vast harder lopen dan de jager. Ik heb nooit gehoord of alle roofdieren op school hetzelfde geleerd hebben. Ik hoop het maar voor de springbok.

Onweer in de woestijn

Als het al ruim lunchtijd is, vluchten we het park uit. Dit keer worden we niet achterna gezeten door buffels, maar door het onweer. In ongeveer 10 minuten is de strakblauwe lucht veranderd in een zwarte angstwekkend donkere dreigende onweerslucht, en niet veel later horen we de eerste donderslagen. Het is nog wel ver weg, maar we voelen ons niet echt lekker op de grote open vlakte. We voeren het tempo op tot topsnelheid, maar de uitgang is nog ruim 6 km lopen. Gelukkig zien we op het kaartje een hek dat wat dichterbij is. Nadeel is dat we dan op de grote weg uitkomen, en dan nog 8 à 10 km van Graaff-Reinet af zitten. We kiezen toch voor de grote weg. Dat voelt met onweer toch veiliger.

Na 20 minuten snelweg zijn we nog steeds droog, en gromt het onweer overal om ons heen, maar nog niet te dichtbij. Gelukkig stopt er dan een auto voor ons. Een surveillancewagen van de politie met twee zitplaatsen en twee stevig gebouwde agenten. Ze schikken in, zodat Rik nog ernaast geduwd kan worden. Ik mag half op schoot, klem onder het plafond. Voor nu is de politie onze beste kameraad. Ze zetten ons af in Graaff-Reinet, en echt waar, binnen 5 minuten begint het te regenen, en is het onweer ook in Graaff-Reinet. Soms heb je toch wel erg veel geluk.
Iedereen is hier verrukt van de stortbui die er valt. Er valt hier zo weinig regen, dat iedereen enorm blij is als het onverwacht zo ontzettend hard regent.

We gaan maar naar het museum in de Old Library, een allegaartje met zaken als kleding uit de jaren '60, geschilderde kopieën van rotstekeningen, de onvermijdelijke vuistbijlen en oude foto-apparatuur.