[10-1-1999]

Foto: in een chocolade winkel.

Bariloche is dè toeristenplaats in Argentinië in het merendistrict. Net als elke zichzelf respecterende toeristenplaats probeert Bariloche vooral op een toeristenplaats te lijken en op niets anders. Het is nog niet zo erg als Spanje of de Turkse kust, maar de hotels, souvenirshops, outdoor-kledingzaken en restaurants zouden net zo goed kunnen staan in willekeurig welk ander land met toeristen. Bijzonder zijn hier de chocoladewinkels. De streek schijnt goede chocolade te produceren en je wordt doodgegooid met bezoekjes (tegen betaling) aan een chocoladefabriek. In de winkelstraat zijn dure chocoladewinkels ter grootte van een aardige supermarkt. De prijzen hier zijn schrikbarend hoog. Koffie met taart kost f 10, koffie zonder taart f 5. Heel Argentinië is sinds de koppeling van hun peso aan de Amerikaanse dollar duur, maar hier gooien ze er nog een schepje bovenop.

[11-1-1999]

Foto: Nahuel Huapi meer.

De omgeving van Bariloche is schitterend en rechtvaardigt het toerisme. De eerste dag wandelen we naar een bergtop. Vanaf daar heb je een prachtig uitzicht over het meer met de bergen erachter. De wandeling is vooral in het begin slecht bewegwijzerd, zodat we wel 12 keer bij splitsingen de weg moeten vragen Iedereen is even vriendelijk en behulpzaam, maar stort na ons kleine beetje Spaanse vraag zo’n enorme hoop niet te begrijpen Spaans antwoord over ons uit, dat we meestal niet veel verder komen dan de volgende kruising. Dat maakt het alleen maar leuker en we vinden het kleine paadje dat we zoeken nog ook.

De tweede dag, 11 januari, maken we een tocht met de boot over het meer van het Nahuel Huapi NP na eerst naar Puerto Pañuelo te zijn gereden. Het meer en het gebied eromheen vormen onderdeel van een groot natuurgebied. In het park zijn hele stukken bos begroeid met inheemse bomen. De boot meert ook ergens aan zodat je een stukje in het bos kan wandelen. Op zich ontzettend mooi, maar het geheel wordt wel verpest doordat de hele boot (ong. 200 man) tegelijk door hetzelfde stukje bos loopt naar de waterval Los Cantaros. Later op de lunchplek in Puerto Blest wandelen we nog samen een stukje en zien dan verder niemand. Kunnen we toch nog echt van het bos genieten. Het landschap met al het water en de beboste hellingen doet ons wel een beetje aan de Milford Sound (Nieuw Zeeland) denken. Heel mooi.