[12-1-1999]

Foto: weg in Patagonië.

Vanaf Bariloche blijven we verder naar het zuiden gaan. Helemaal Patagonië door, tot we niet meer verder naar het zuiden kunnen. Onze eerste bestemming is Calafate, zo’n 2½ dag rijden. Het landschap is en blijft al die tijd Patagonië: Een droog vlak landschap, begroeid met schraal, hard en droog gras en lage struikjes, soms wat kaler, soms wat dichter begroeid. Af en toe zien we in de verte besneeuwde bergtoppen. Af en toe passeren we een stroompje waar het dan gelijk veel groener is, en waar ijle populieren langs groeien. Of we passeren een meertje waar verrassend genoeg flamingo’s in staan te vissen. Maar overwegend is het open, stoffig en droog. Wat het meest indruk maakt, is dat je zo’n tijd kunt rijden zonder dat er iets echt in het landschap verandert.
Daarnaast valt op hoeveel en hoe vaak we beesten zien: guanaco’s (soort lama) en rhea’s (soort struisvogel) zien we vrij veel. Verder zien we hazen (waarvan we niet zeker weten of het Patagonische zijn), grote roofvogels (caracara’s) en zelfs een paar keer vossen.

[12-1-1999]

Foto: Zwitsers aandoend kruispunt in El Bolson.

Vandaag rijden we van Bariloche via El Bolson tot de afslag naar Rio Maya. Aan de rivier Senguer hebben we het eerste bushcamp van deze trip.

[13-1-1999]

Foto: bushcamp bij Lake Cardial.

Via Rio Maya (uniforme militaire barakken en uniforme huisjes voor het personeel) en Perito Moreno (de plaats, niet te verwarren met de gletsjer) komen we vandaag tot Lake Cardial.
In Perito Moreno staan we tweeënhalf uur vanwege drie (!) lekke banden.

[14-1-1999]

Foto: 's ochtends vroeg bij Lake Cardial.

Vanaf Lake Cardial is het nog maar drie uur tot El Calafate, de uitvalsbasis voor de Perito Moreno gletsjer.