[15-1-1999]

In Calafate blijven we twee nachten, en vanuit Calafate gaan we naar de Perito Moreno gletsjer. Acht of negen jaar geleden zijn we naar Argentinië geweest, en toen hebben we de Perito Moreno al gezien. De gletsjer is zo mooi dat we graag nu een tweede keer willen. Van alle gletsjers die we ooit gezien hebben is de Perito Moreno absoluut de allermooiste. De gletsjer is enorm, maar dan ook enorm groot. Vanaf het platform zie je tot aan de bergen waar je op uitkijkt alleen maar gletsjer, en die bergen zijn 14 km ver weg. Hoe breed de gletsjer is weet ik niet, maar het moet enkele kilometers zijn. En de ijsmuur die uitkomt in het meer is 80 - 100 m hoog. De gletsjer leeft. Hij beweegt krakend en kreunend 1,5 meter per dag vooruit. Het effect van die beweging zie je niet, omdat er bijna evenveel ijsbrokken aan de voorkant afbreken.

Naar het afbreken van die ijsbrokken kan je uren blijven kijken. Vaak hoor je iets, maar zie je niets, maar zo nu en dan breekt er een heel stuk muur over de volle hoogte af. Het meest spectaculair is een stuk muur dat afbreekt, en dat zo groot is als een grote kantoorflat. De hele muur komt ineens los, lijkt even te twijfelen waar het zal vallen, zakt een stukje het water in en stort dan recht vooruit met een oorverdovend lawaai in het meer voor de gletsjer. Door de klap ontstaan enorme golven in het meer, waardoor ijsschotsen boven komen en weer andere stukken afbreken. Je houdt je adem in zo spannend is het spektakel. Perito Moreno zal wat we ook nog gaan zien één van de hoogtepunten van Zuid Amerika blijven.